Prima debuut in navolging van Bukowski

In het debuut van Nienke 's Gravemade vertellen negen personen, acht vrouwen en een man, ons hun verhalen. Verhalen die het verlangen, de hunkering, het 'dorsten' naar een goede, maar ontbrekende seksuele relatie als centraal thema hebben. Via deze personen krijgen we een aantal uitwassen van seksuele relaties voorgeschoteld, die zowel boeiend als afstotelijk overkomen. Het is in ieder geval geen doorsnee wat 's Gravemade ons laat weten.
De stijl is direct, regelmatig expliciet, maar zonder pornografisch te worden. En dat is een verdienste omdat dat bij seks als onderwerp al gauw op de loer ligt. Verder is het mooi hoe de debuterende auteur elk personage zijn eigen stijl, zijn eigen idioom van vertellen geeft, waardoor de personen meer karakter krijgen. Dat sommige keuzes daardoor stilistisch wat minder goed uitpakken, is een klein manco. Daarnaast hadden de verhalen iets meer samenhang mogen krijgen, zodat het boek nog meer een geheel zou zijn geworden.
Als motto heeft 's Gravemade gekozen voor een fragment uit een gedicht van Charles Bukowski. Daarmee geeft ze opening om haar verhalen te vergelijken met die van de Amerikaanse auteur. Qua directheid, weinig omfloerste taalkeuze en keuze van seks als onderwerp liggen haar verhalen in lijn met die van Bukowski, waarbij 's Gravemade vooral de vrouwelijke kant van de seksuele relaties en problemen laat zien. Haar verhaal vanuit een mannelijk oogpunt is misschien het minste van de negen.
Maar alles bij elkaar is Dorsten een gedurfd en ook geslaagd debuut. Een fundament waarop de schrijfster verder kan bouwen.