Ka ora! Dit leven! Ka mate! Deze dood!

De met bruine olie ingesmeerde vierentwintig jongemannen, allen lid van de Healthclub Middelburg Gezond, riepen tijdens hun dansvoorstelling: “ Ka mate! Ka mate! Ko ora! Ka ora!”
Het was een ceremoniële dans van de Nieuw-Zeelandse Maori’s. Later werd Monique Fierloos, conservator bij het Zeeuws Museum, erop gewezen dat dit niets met Paaseiland te maken had. Na een applaus van de toeschouwers was Monique tevreden. Dit in tegenstelling tot Diederik Veenboer, die directeur van dat museum was. Hij had zich als enige tegen de voorstelling verzet. Na de voorstelling zou een groot brok tufsteen door Hotu, een beeldhouwer afkomstig van Paaseiland, tot een moai worden gehouwen. Om vervolgens door het museum op Walcheren te worden tentoon gesteld en symbolisch een verbinding vormen met Paaseiland. Als gauw blijkt dat niet iedereen gecharmeerd is van het idee om bij het museum een beeld op te richten. In het bijzonder door mensen die het christelijke geloof uitdragen. Want er staat immers geschreven: “Gij zult u geen gesneden beeld noch enige gelijkenis maken, van hetgeen boven in de hemel is, noch van hetgeen onder op de aarde is, noch van hetgeen in de wateren onder de aarde is”. Wanneer Monique wordt gewaarschuwd dat het rotsblok, waaruit door Hotu een moai gehouwen zou worden, omgevallen is waardoor - spoiler verwijderd door Hebbanredactie - komt zij voor een dilemma te staan. Doorgaan met de tentoonstelling of daarmee stoppen.

Terwijl zich in Middelburg het drama met de geplette Hoto had afgespeeld, bevond Anthoni Eskens, afkomstig uit Middelburg, zich op Paaseiland. Daar deed hij als antropoloog voor een afstudeer project onderzoek naar de op dat eiland vele beelden. Moais genoemd. Anthoni is inmiddels bevriend geraakt met Sergio Rapu. Net als zijn vader is ook Sergio grotonderzoeker. Helaas is zijn vader door een onbekende oorzaak verdwenen. Sergio hoopt zijn vader of zijn stoffelijk overschot in een grot te vinden. Samen met Sergio bezoekt Anthoni een nauwe grot. Volgens Sergio was deze grot een plek waar geselecteerde jonge maagden, voor speciale religieuze feesten, gedurende een lange tijd werden opgesloten. Na een tijdje daar geweest te zijn krijgt Anthoni het benauwd en wil weg. Kruipend over de grond door een smalle spleet, schreeuwt hij “Ik wil terug”. De zoektocht naar de vader van Sergio blijft niet zonder heftige gevolgen.

DE STENEN GODEN (2022) werd geschreven door JEROEN WINDMEIJER. Voor de totstandkoming van dit boek heeft de auteur veel research verricht. De basis betreft de Middelburger tevens ontdekkingsreiziger Jacob Roggeveen die in 1721 door de West Indische Compagnie uitgezonden werd op zoek naar Zuidland. Zuidland werd niet gevonden. Wel het eiland waar hij op Pasen aankwam en door hem Paaseiland werd genoemd. Het boek is interessant en spannend tegelijk.