Gerritsen leek, wat mij betreft, even van haar vertrouwde pad te geraken met haar thriller "Het stille meisje". In haar nieuwe thriller "De laatste sterft" revancheert ze zich op een manier die ik niet had verwacht. Meestal zijn de thrillers van Gerritsen heel goed te volgen, maar deze is pittig. Veel namen, veel gebeurtenissen, veel bloed en veel lijken. De thriller opent met drie aanslagen op drie verschillende gezinnen, waarvan steeds het (pleeg-) kind overleeft. Daarna wordt je mee gesleurd in het verhaal, maar moet je werkelijk goed je aandacht erbij houden (tenminste, ik dan) om alle namen uit elkaar te houden. Vaste personages Rizzoli en Isles voeren de boventoon en blijven hun oude, vertrouwde uitstraling hebben. En ieder moment dat ik tijd had om te lezen pakte ik dit boek om verder te lezen en dan ineens ben je bij de spetterende finale die je, of je het wilt of niet, wel in 1 ruk wilt uitlezen. Ik vond het een prachtig goed boek, niet Gerritsen's beste (dat blijft voor mij "Verdwijn"), maar Gerritsen is weer terug, wat mij betreft! 4 dikke sterren