Je moet van absurd houden...

Stamt reeds uit 2000… ik herinner me nog de heisa die ontstond toen dit boek de Anton Wachterprijs voor “Beste Nederlandstalige debutant” kreeg terwijl men er tegelijk achter kwam dat Marek een pseudoniem was van Arnon Grunberg- en die had als debutant de prijs reeds in 1994 gekregen voor “Blauwe Maandagen”… Grunberg zelf vertelde toen het pseudoniem te gebruiken om andersoortige, meer fictieve werken te kunnen publiceren. Ik las toen “Gstaad 95-98” en besloot toen déze kant van Grunberg niet zo interessant te vinden… daarom nú pas dit boek. Wel, het viel me mee. Geschreven in de van hem bekende tragikomische, absurdistische manier vol met prachtige kleine observaties die een glimlach om je mond doen verschijnen. Het verhaal gaat over de jonge Marek, geboren te en wonend in Wenen, zoon van een rijke fabrikant en zijn zeer wellustige, minnaars verslindende vrouw die eigenlijk in een andere wereld leeft. Marek heeft ook nog 2 oudere broers, Daniël en Pavel die beiden weer hun eigen problemen hebben. Marek is op weg naar volwassenheid en naar het ontdekken van zijn seksualiteit, waarbij hij erachter komt dat hij, zoals dat zo mooi heet, erg klein geschapen is. Zoals hij zelf formuleert: een grote teen zonder nagel tussen mijn benen. Dit roept de nodige frustratie en vluchtwegen op. Het leven gaat door. Zijn moeder overlijdt, zijn vader trouwt opnieuw, Marek wordt door verscheidene oudere dames verleid zonder dat het een groot succes wordt. Bij de persoon met wie het begint eindigt het ook, de wonderlijke Mica, een oudere gevulde accordeoniste die nogal wat oude spullen van Mareks moeder heeft. Uiteindelijk lokt zij hem mee naar haar kamer alwaar hij haar zijn frustratie opbiecht, die zij zegt te kunnen verhelpen met zeer kostbare homeopathische middelen. Onder het motto “niet geschoten is altijd mis” neemt Marek die om te ontdekken dat zijn grote teen geen millimeter groeit maar hij wel helaas al zijn hoofdhaar verliest. Hij berust erin en leeft verder onder het motto “ over twee weken ben ik gelukkig”, hetgeen elke 2 weken herhaald dient te worden. Amusant, absurdistisch, veel fraaie observaties en vaststellingen tussen neus en lippen door in de tekst.