Geen Kerstgedachte

Zeven verhalen waaruit duidelijk wordt dat schrijver dezes een wat wereldvreemde, klassiek opgeleide, erudiete, met het verleden dwepende, verongelijkte, vereenzaamde, wat misantropische heer is die het beste met zichzelf en degenen die hem lief zijn, voor heeft (hetgeen alleen zijn dochter betreft, met wie hij, zoals hij in dit boek daterend uit 2020 meldt, nu 2 ½ jaar geen contact meer heeft gehad) maar die in zijn verhalen duidelijk maakt dat de wereld het níét goed voor heeft met vrije geesten, zoals hij er een is. Prachtig taalgebruik, veel klassieke citaten, wat de klassieken (en zijn jeugdjaren) betreft een ijzeren geheugen – maar wel veel herhalingen en veel gelijk-halen-tegen-beter-weten-in. Vind ik. Maar ik ben geen vriend van alléén de vorm…