Zo kan het ook...

Opnieuw gelezen na ruim 25 jaar vanwege “Finse dagen”. Zoals elders al eens gemeld: dit is een soort Nederlandse “Catcher in the rye”. Opstandige knul van een jaar of 16-17 wiens moeder recent overleed, woont nu bij zijn vader die een verhouding heeft met een oudere weduwe. Zeer herkenbaar dus na Finse dagen. Dit speelt zich dus in het jaar vóór zijn reis naar Finland af, Herman bezoekt het Montessori-lyceum, is daar tegen elke keer in, misdraagt zich zonder flink gestraft te worden, heeft lak aan alles en iedereen en beschrijft dat op aanstekelijk kwade verongelijkte betweterige wijze. Tijdens een werkweek haalt hij met zijn beide bondgenoten halsbrekende toeren uit op de rand van een brug, waarna een zwak begaafde klasgenoot hetzelfde probeert maar verongelukt, niet tegengehouden door onze “jonge helden”. De toedracht wordt door de school verzwegen, Herman wordt 3 maanden later van school verwijderd onder een ander voorwendsel. Dit is prettig lezen, herken- en invoelbaar. Daar kan de auteur van Finse Dagen nog wat van leren.