Lezersrecensie
De correcties
Dit boek werd tijdens m’n lezing van het laatste werk van Bret Easton Ellis (“Wit”) ten stelligste aangeraden, omdat B.E. Ellis het als troostende lectuur had gelezen na 9/11 (Jonathan Franzen’s “The Corrections” verscheen kort daarvoor bij Farrar, Straus and Giroux, op 9/1 2001 – wat ’n toeval, misschien wordt dit wel ’n soort van “historisch boek” …?).
Omdat ik B.E. Ellis toch een zeer goede schrijver vind, en omdat in de officiële commentaren het boek de hoogte werd ingeprezen (“De correcties is Jonathan Franzens alom bejubelde meesterwerk”, “hilarische en overrompelende visie op de ziel van de westerse maatschappij”), verwachtte ik me aan ’n humoristische bestseller.
Er zit inderdaad een (cynische) komische ondertoon in, maar ik had problemen met de (stroeve en complexe) schrijfstijl, die naar mijn gevoel niet goed matcht met het soort verhaal dat bedoeld is om humoristisch over te komen. Na 50 bladzijden dacht ik “ga ik dit meer dan 500 bladzijden lang even tof blijven vinden ?”, en dan herinnerde ik me één van de positieve Hebban-commentaren die het ondermeer omschreven als “De Correcties van Jonathan Franzen is een boek waarvan je de eerste honderd bladzijden nodig hebt om erin te komen en de laatste honderd voortdurend vreest dat het uit is.”
Dus ik voelde me aangespoord om vol te houden, in volle verwachting beloond te worden.
En aldus had ik na bladzijde 100 nog altijd het zelfde gevoel als rond bladzijde 50, en nog altijd rond 150, en het spijt me, ik ben ermee gestopt.
Ik was de volzinnen en veelvuldige zijdelingse uitwijdingen beu die de lezer voortdurend zijn evenwicht op de verhaallijn doen verliezen, en bovendien gaan die uitwijdingen ook nog ’s gepaard met flashbacks die op zulkdanige manier zijn ingebed dat ze niet in de eerste plaats illustratief of verklarend werken maar vooral voortdurend de chronologie doorbreken; leg het boek meer dan 2 dagen weg, en je hebt al moeilijkheden om te volgen. En dit terwijl ’n humoristisch boek eerder verondersteld wordt luchtig te zijn, wat hier niet echt het geval is, integendeel.
Ik kan tot m’n spijt alleen maar ’n andere Hebban-lezer bijtreden : De zinnen waren voor mij te lang, te geknutseld, teveel verwijzingen, ook voor mij ’n tegenvaller.
Omdat ik B.E. Ellis toch een zeer goede schrijver vind, en omdat in de officiële commentaren het boek de hoogte werd ingeprezen (“De correcties is Jonathan Franzens alom bejubelde meesterwerk”, “hilarische en overrompelende visie op de ziel van de westerse maatschappij”), verwachtte ik me aan ’n humoristische bestseller.
Er zit inderdaad een (cynische) komische ondertoon in, maar ik had problemen met de (stroeve en complexe) schrijfstijl, die naar mijn gevoel niet goed matcht met het soort verhaal dat bedoeld is om humoristisch over te komen. Na 50 bladzijden dacht ik “ga ik dit meer dan 500 bladzijden lang even tof blijven vinden ?”, en dan herinnerde ik me één van de positieve Hebban-commentaren die het ondermeer omschreven als “De Correcties van Jonathan Franzen is een boek waarvan je de eerste honderd bladzijden nodig hebt om erin te komen en de laatste honderd voortdurend vreest dat het uit is.”
Dus ik voelde me aangespoord om vol te houden, in volle verwachting beloond te worden.
En aldus had ik na bladzijde 100 nog altijd het zelfde gevoel als rond bladzijde 50, en nog altijd rond 150, en het spijt me, ik ben ermee gestopt.
Ik was de volzinnen en veelvuldige zijdelingse uitwijdingen beu die de lezer voortdurend zijn evenwicht op de verhaallijn doen verliezen, en bovendien gaan die uitwijdingen ook nog ’s gepaard met flashbacks die op zulkdanige manier zijn ingebed dat ze niet in de eerste plaats illustratief of verklarend werken maar vooral voortdurend de chronologie doorbreken; leg het boek meer dan 2 dagen weg, en je hebt al moeilijkheden om te volgen. En dit terwijl ’n humoristisch boek eerder verondersteld wordt luchtig te zijn, wat hier niet echt het geval is, integendeel.
Ik kan tot m’n spijt alleen maar ’n andere Hebban-lezer bijtreden : De zinnen waren voor mij te lang, te geknutseld, teveel verwijzingen, ook voor mij ’n tegenvaller.
1
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Peter B
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
