Geweldige afsluiter van mijn favoriete serie

Wauw… Ik heb hier een jaar op gewacht en nu is het voorbij

Wat houd ik toch ontzettend veel van deze wereld en deze personages. Deze serie heeft voorgoed een plekje in mijn hart veroverd. Ik ga het ontzettend missen, en ik heb zeker een traan (of meerdere) gelaten bij de epiloog... Op termijn ga ik ze zeker herlezen, want afscheid nemen lukt me gewoon niet.

Maar nu over het boek zelf. De Bloedrode Sluier eindigde met zo’n enorme cliffhanger, ik wilde eigenlijk meteen doorlezen, maar dat kon natuurlijk niet. Het verhaal pikt de draad meteen weer op waar het vorige boek eindigde. In het begin had ik wat moeite om erin te komen, of dat nu lag aan de schrijfstijl, het wat tragere tempo of iets anders, weet ik niet, maar dat maakte al snel plaats voor enthousiasme. Toen ik er eenmaal in zat, vond ik het heerlijk om terug te zijn in Cesarine.

Ik vond het verhaal opnieuw erg leuk, al liep de algemene verhaallijn in dit deel wat trager dan in De Bloedrode Sluier. Sommige plotwendingen vond ik hier en daar wat vergezocht, maar over het algemeen heb ik er weer enorm van genoten. Je ziet hoe Célie moet leren omgaan met haar nieuwe leven, en hoe zwaar dat voor haar is. Het was prachtig om haar groei van dichtbij mee te maken, en haar band met Michal vind ik echt ge-wel-dig!

Michal was al één van mijn favoriete personages in het eerste boek, en ook nu ben ik opnieuw voor hem gevallen . En vampire spice??? Ja, graag!

Ik kan deze serie absoluut aanraden (niet voor niets een van mijn favorieten), maar ik raad wel aan om eerst de Heks & Jager-trilogie te lezen! Begrijp me niet verkeerd: deze reeks werkt prima als op zichzelf staande serie, maar je mist dan wel bepaalde elementen en connecties met de andere personages.

En dat was het dan… Het einde van Lou en Reid en Coco en Beau en Célie en Michal en … Oh god, ik ga ze zó missen. Gelukkig is een reread snel gepland