prachtige echt waar

Dit is een rauwe, tedere en prachtig geschreven memoir die rouw, identiteit en de complexe band tussen moeders en dochters verkent. Ik weet dat dit een memoir is, maar het voelde meer als een ode aan haar moeder.

Als ik haar schrijfstijl zou moeten beschrijven, dan is die poëtisch maar aards. De stijl balanceert moeiteloos tussen schoonheid en pijn. Wat ik erg mooi vond, is dat je de rouw duidelijk op elke pagina voelt, maar dat er ook momenten zijn die je iets anders laten voelen dan alleen verdriet.

Hoewel het duidelijk over rouw gaat, draait het ook om identiteit en het gevoel van vervreemding van haar roots. Ik vond het geweldig om te lezen hoe ze haar cultuur herontdekte en leerde hoe ze al die traditionele gerechten moest maken.

Al met al vond ik dit echt prachtig. De emotionele diepgang, culturele rijkdom en de poëtische schrijfstijl hebben me echt fan gemaakt van Zauner. Toen ik uit had gelezen, heb ik meteen opgezocht of ze nog een tweede boek heeft geschreven en ik was zo blij om te zien dat ze daar momenteel aan werkt. Ik ga het zeker lezen.