verrassend

Ik was zó enthousiast om dit te lezen. Maar voordat ik met deze recensie begin, moet ik iets bekennen: ik heb nog nooit een boek van Ali Hazelwood gelezen. Ik weet dat dat een grote schok is, maar ik was er gewoon eerder niet zo in geïnteresseerd. Natuurlijk had ik wel hoge verwachtingen, en ik moet zeggen dat sommige daarvan zijn waargemaakt en andere, tja... laten we het erop houden dat dit een gemengde recensie is.

Een van mijn favoriete dingen aan dit boek was zonder enige twijfel de vrouwelijke hoofdpersoon, Serena. Ze is diep getraumatiseerd en heeft waarschijnlijk therapie nodig na alles wat er is gebeurd, maar ze is onzelfzuchtig en heeft een ongelooflijk donker gevoel voor humor. Ik vond het geweldig om haar relaties met de mensen om haar heen te zien, zoals met de roedel en met Misery. Ook vond ik het superleuk om de plagerige gesprekken tussen haar en de mannelijke hoofdpersoon, Koen, te lezen. In het begin moest ik echt even wennen aan zijn naam, omdat die in het Nederlands anders wordt uitgesproken. Eerst was ik niet bepaald zijn grootste fan, maar uiteindelijk ben ik daaroverheen gekomen, en ik moet zeggen: hij is me echt gaan bevallen. Ook vind ik zijn haat voor eekhoorns hilarisch. Bet laat me zelfs afvragen: zou hij ook een hekel hebben aan de postbode?

En nu komen we bij het gedeelte dat van deze recensie een "gemengde recensie" maakt. Hoewel ik van de personages hield, vond ik dat het plot wat diepgang miste. En ik zeg niet dat ik de pikante hoofdstukken niet leuk vond. Integendeel zelfs, ik vond ze juist goed. Het is alleen dat, wanneer er een verhaallijn had moeten zijn, het een beetje vlak aanvoelde. Misschien ligt dat aan mij en vond niemand anders dat. Ik weet het niet.

Over het algemeen heb ik echt genoten van het lezen, en dit boek is absoluut perfect voor mensen die van Twilight hielden maar wilden dat Bella met Jacob eindigde (maar dan zonder de liefdesdriehoek). Ik zie dit als een teken dat ik meer boeken van Ali Hazelwood moet proberen.