Heerlijke zomerse feelgood!

Flessenpost gaat over Chloë de Waal uit Breda die bij een woningbrand haar ouders en broertje verliest. Zelf is ze dan nog maar 8 jaar oud. 19 jaar later maken we kennis met haar. Ze heeft op dat moment een relatie met Fabian die dan wel een toekomstbestendige bankrekening heeft en in een penthouse woont, maar ze moet zich voortdurend anders voordoen dan ze in feite is. Gelukkig blijft ze uiteindelijk trouw aan zichzelf en verbreekt ze de relatie. Ze crasht tijdelijk bij haar beste vriendin Babs en kat Baco. Chloë heeft verder eigenlijk alleen oma nog, maar zij is ziek en heeft niet lang meer te leven. Haar laatste wens is echter een hereniging met haar zus Rita die ze jaren geleden na een ruzie uit het oog is verloren. Probleem is alleen dat tante Rita is geëmigreerd naar Nieuw-Zeeland en geen adres heeft achtergelaten. Chloë is ten einde raad en bang nóg een dierbaar persoon kwijt te raken.

Om even uit te waaien in een poging haar gedachten te ordenen gaat ze naar het strand van Hoek van Holland. Dé plek waar ze zich het meest verbonden voelt met ouders en broertje, vanwege hun vakanties daar. Ze schrijft een noodkreet op een briefje en stopt deze in een fles en geeft het mee met de zee. In een opwelling solliciteert ze bij beachclub Esperanza, waar ze op slag verliefd wordt op Jesse, de mede-eigenaar van de strandtent. Met hem beleeft ze al snel een paar romantische dagen. Totdat de situatie van oma snel verslechtert en de tijd begint te dringen. Lukt het haar tante Rita op tijd te vinden? En is haar relatie met Jesse eigenlijk wel zo verstandig?

Flessenpost is een echte feelgood met elementen als romantiek, verdriet, familie en verlatingsangst. Het verhaal is herkenbaar actueel doordat o.a. Netflix, Starbucks, Rituals, Wie is de Mol, Gilmore Girls en zelfs Mark Rutte even de revue passeren. De kaft is lekker vrolijk, de guirlande van schelpen doet me een beetje denken aan de kaft van “Misverstand in de middle of nowhere” van Lis Lucassen. Leuk gevonden is de afwisseling in hoofdstukken, waarbij ze voornamelijk zijn geschreven vanuit Chloë in de ik-vorm, gevolgd door hoofdstukken over Jesse, maar dan vanuit de 3e persoon. Het hoofdpersonage Chloë is goed uitgewerkt en ook Jesse kwam heel geloofwaardig over. Beiden ontwikkelen zich gedurende het verhaal verder. Alleen waren de liefdesscènes soms wel erg expliciet beschreven, dát had voor mij weer niet zo gehoeven.

Toevallig is het nu ook zulk lekker weer, maar zelfs op een regenachtige dag waan je je met dit boek aan het strand, ruik je de zilte zeelucht en hoor je de muziek uit de strandtenten. Een aanrader voor even tussendoor.
“Flessenpost” is deel 1 uit de “Beachclub Esperanza-serie”. Ik ben benieuwd over welk personage deel 2 zal gaan!