"Er was eens een jongetje en zijn moeder hield heel veel van hem."

Wie eerder boeken van Celeste Ng heeft gelezen, weet dat het bij haar draait om ouder-kindrelaties, de betekenis van ‘thuis’ en de invloed van onze maatschappij daarop. In oktober verscheen ‘Onze verloren harten’, een dystopische roman met wederom deze kenmerkende schrijfstijl van Ng. Het laat ons een wereld zien die soms wat lastig voor te stellen is, maar die tegelijkertijd is gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen en dus eveneens zomaar ineens realiteit zou kunnen worden.

“Er was eens een jongetje. Er was eens een moeder. Er was eens een jongetje en zijn moeder hield heel veel van hem. “

We maken kennis met de 12-jarige Noah ‘Bird’ Gardner, die samen met zijn vader in een studentenflat woont. Het zijn economisch zware jaren (Crisis) geweest in de VS en Azië wordt als de grote boosdoener gezien. De VS slaan hard terug met hun PACT, wat inhoudt dat alles wat on-Amerikaans is moet worden uitgebannen. Het resultaat is een angstige maatschappij, censuur en vernietiging van boeken (auw!) en zelfs gezinnen die uit elkaar worden getrokken. De kleine Bird heeft zijn moeder al drie jaar niet gezien, waarom weet hij niet precies, waarheen ze is weet hij evenmin. Dan ontvangt hij een mysterieuze brief van haar en dat wakkert het vlammetje in hem nog meer aan. Vastberaden haar te vinden start hij een dappere zoektocht. Wat gaat hem dat brengen?

Al na het lezen van de eerste pagina’s heb ik de kleine Bird in mijn hart gesloten. Soms legde hij me even helemaal lam qua emotie. Een jongentje van twaalf die gedwongen wordt zijn moeder te vergeten en de manier waarop dit wordt beschreven raakt tot op het bot! De wanhopige zoekactie naar zijn moeder in een wereld waarin hij zich onveilig voelt, álles wordt heel realistisch beschreven. De relatie met zijn vader is soms ongrijpbaar, alsof ze een beetje langs elkaar heen leven, te bang om het onderwerp ‘moeder’ aan te snijden. “Ze willen allebei liever niet de dingen missen die ze niet terug kunnen krijgen.”

Ondanks dat het verhaal vrij heftig is, schrijft Celeste Ng heel harmonieus en verstaat ze de kunst om een zwaarbeladen onderwerp heel toegankelijk te maken voor de lezer. Er staan hele mooie zinnen in die je even op je moet laten inwerken. “Bird begrijpt het allemaal niet echt, maar wat hij wel snapt, (..), is hoeveel hij niet weet.” De schrijfstijl is beschrijvend, rustig opbouwend met spanning, subtiele plottwists met uiteindelijk een big bang. Mooi gevonden is de cruciale rol van de bibliothecaris. Het geeft daarnaast stof tot nadenken. Wat maakt dat je in verzet komt, wanneer kijk je de andere kant op? Zo heeft iedereen weer andere beweegredenen.

‘Onze verloren harten’ gaat over de moeder-kindrelatie, over een moeder die werkelijk álles voor haar kind over heeft. Hartverscheurend om het gemis en de zoektocht van de kleine Bird voor je ogen te zien. Dit verhaal is daarom kanshebber voor de volgende boekverfilming. Ga het boek in elk geval lezen!