"Ik heb goede hersens, papa."

De veertienjarige Adunni rouwt nog volop om het verlies van haar moeder, haar mentor in het leven. Van haar vader hoeft ze duidelijk niks te verwachten. Hij ontzegt haar verdere scholing, verdrinkt het huishoudgeld en huwelijkt haar uit aan de oude taxichauffeur Morufu. Adunni is dan al vol zelfvertrouwen en weet heel goed wat ze wil, “Ik heb goede hersens, papa”.

Morufu heeft al twee vrouwen en Adunni moet haar positie zien te ontdekken binnen het nieuwe gezin. Ze is dapper en strijdvaardig en met de levenslessen van haar moeder in het achterhoofd besluit ze voor haar grote droom te vechten. Ze moét en zal terug naar ‘de school’. “Die school is jouw stem, meisje. Die praat voor jou, ook als je zelf je mond niet opendoet.” Maar Adunni wil niet zomaar een stem, ze wil een luidende stem.

Met 'Het meisje met de luidende stem' heeft Abi Daré een zeer krachtig debuut geschreven. Het belang van een opleiding werd al benadrukt door Abi’s eigen moeder. Hoofdpersonage Adunni is zeer geloofwaardig neergezet, waarbij je vanaf het begin met haar meeleeft. Ondanks alle ontberingen ontwikkelt het meisje zich gedurende het verhaal stukje bij beetje, wanneer ze haar woordenschat vergroot door het lezen van ‘The Book of Nigerian Facts’. Deze feitjes zijn ook verwerkt in het verhaal en dat geeft het wat speciaals.

Bijpersonages Khadidja, Big Mama en Miss Tia hebben een belangrijke rol in Adunni's leven en maken ook een ontwikkeling door in het boek. Ondanks hun verschillende maatschappelijke posities hebben ze één ding met elkaar gemeen: ze verwerken lange tijd in stilte hun verdriet, maar spreken zichzelf uiteindelijk wel uit.

De meerwaarde zit absoluut in de manier waarop Adunni vanuit eigen perspectief vertelt. Zij heeft namelijk een geheel eigen taaltje wat geïnspireerd is op dat van de dochter van Abi. Dit is misschien niet voor elke lezer even prettig. Woorden als ‘tivi’, ‘spijkerenbroek’, ‘koffiemaakmachine’ en uitspraken als ‘met fluister spreken’ en ‘op je voeten gaan staan’ zijn illustratief voor de kinderlijke uitspraken. Maar laten we de humor niet vergeten! “De grijze rook uit de billen van de auto’s” toont de verwondering van een klein meisje in de grote stad. Knap van de vertalers Arjaan en Thijs van Nimwegen die zoveel mogelijk recht hebben gedaan aan de spreektaal van Adunni zoals de auteur deze bedoeld heeft.

Het verhaal is bijzonder aangrijpend met thema’s als mensenhandel, kindbruiden, feminisme en rouw. Maar de cover met bonte kleuren past niet minder goed bij het boek. Het staat wat mij betreft symbool voor de weerbaarheid, humor en het positieve karakter van Adunni. Mooi zijn ook de inspirerende boodschappen die verwerkt zijn in het verhaal. “Allemaal praten we anders omdat we een andere opgroei hebben gehad, maar we begrijpen elkaar allemaal, als we gewoon de tijd nemen om te luisteren.”

Kortom: een echte aanrader!