Lezersrecensie
Scherp, eerlijk en zet aan tot denken! Aanrader!
‘Ik ga leven’ van Lale Gül is een boek dat je niet zomaar dichtslaat en weer weglegt. Het kruipt onder je huid, blijft in je hoofd spoken en laat je achter met verschillende emoties. In ieder geval, dat deed het bij mij.
Lale Gül vertelt in deze autobiografische roman het verhaal van Büsra, een jonge vrouw die vastzit in de beklemmende regels van een streng islamitisch gezin in Amsterdam-West. Alles in haar leven draait om “hoe het hoort” volgens haar familie: geen make-up, niet laat thuiskomen, geen contact met jongens, laat staan daten met een Nederlandse jongen als Freek.
Wat me raakte, is dat je tijdens het lezen voelt hoe zwaar het moet zijn om zo’n dubbelleven te leiden – eentje voor jezelf, eentje voor de buitenwereld, en eentje speciaal voor thuis, waar vrijheid niet vanzelfsprekend is maar iets is wat je stiekem moet ontfutselen.
Wat dit boek voor mij echt bijzonder maakte, was de schrijfstijl van Lale Gül. Haar taalgebruik is scherp en soms ronduit grappig, ondanks de zwaarte van het onderwerp.
Ze schrijft met een eerlijkheid die verfrissend én pijnlijk is. Ze windt er geen doekjes om, geen zoetsappig verhaal. Gewoon de werkelijkheid en recht voor z’n raap.
En juist daardoor kwam het verhaal bij mij binnen. Het is moedig, rauw en persoonlijk. En ja, soms zelfs ongemakkelijk.
Het verhaal heeft me echt aan het denken gezet over hoe anders normen en waarden kunnen zijn, afhankelijk van je achtergrond.
De culturele botsingen, de religieuze druk, de ongelijkheid tussen man en vrouw. Je leeft zó met Büsra mee dat je soms vergeet dat dit niet “gewoon een roman” is.
Wat ik prachtig vond aan dit boek, is hoe Lale Gül woorden geeft aan een worsteling die vaak onbesproken blijft.
Ze laat zien hoe het is om klem te zitten tussen loyaliteit aan je familie en de drang naar een eigen leven op je eigen manier. Dat ze uiteindelijk besluit haar eigen pad te kiezen – ondanks alles wat ze daarvoor moet opofferen – maakt haar verhaal des te krachtiger.
Conclusie
‘Ik ga leven’ is confronterend, meeslepend en in mijn ogen belangrijk. Het boek heeft niet alleen mijn kijk op cultureel gebied verbreed, maar ook een indruk achtergelaten.
Dit is een boek dat je bijblijft. En of je het nu leest om het verhaal, de thema’s of gewoon uit nieuwsgierigheid: het is wat mij betreft de moeite meer dan waard.
Lale Gül vertelt in deze autobiografische roman het verhaal van Büsra, een jonge vrouw die vastzit in de beklemmende regels van een streng islamitisch gezin in Amsterdam-West. Alles in haar leven draait om “hoe het hoort” volgens haar familie: geen make-up, niet laat thuiskomen, geen contact met jongens, laat staan daten met een Nederlandse jongen als Freek.
Wat me raakte, is dat je tijdens het lezen voelt hoe zwaar het moet zijn om zo’n dubbelleven te leiden – eentje voor jezelf, eentje voor de buitenwereld, en eentje speciaal voor thuis, waar vrijheid niet vanzelfsprekend is maar iets is wat je stiekem moet ontfutselen.
Wat dit boek voor mij echt bijzonder maakte, was de schrijfstijl van Lale Gül. Haar taalgebruik is scherp en soms ronduit grappig, ondanks de zwaarte van het onderwerp.
Ze schrijft met een eerlijkheid die verfrissend én pijnlijk is. Ze windt er geen doekjes om, geen zoetsappig verhaal. Gewoon de werkelijkheid en recht voor z’n raap.
En juist daardoor kwam het verhaal bij mij binnen. Het is moedig, rauw en persoonlijk. En ja, soms zelfs ongemakkelijk.
Het verhaal heeft me echt aan het denken gezet over hoe anders normen en waarden kunnen zijn, afhankelijk van je achtergrond.
De culturele botsingen, de religieuze druk, de ongelijkheid tussen man en vrouw. Je leeft zó met Büsra mee dat je soms vergeet dat dit niet “gewoon een roman” is.
Wat ik prachtig vond aan dit boek, is hoe Lale Gül woorden geeft aan een worsteling die vaak onbesproken blijft.
Ze laat zien hoe het is om klem te zitten tussen loyaliteit aan je familie en de drang naar een eigen leven op je eigen manier. Dat ze uiteindelijk besluit haar eigen pad te kiezen – ondanks alles wat ze daarvoor moet opofferen – maakt haar verhaal des te krachtiger.
Conclusie
‘Ik ga leven’ is confronterend, meeslepend en in mijn ogen belangrijk. Het boek heeft niet alleen mijn kijk op cultureel gebied verbreed, maar ook een indruk achtergelaten.
Dit is een boek dat je bijblijft. En of je het nu leest om het verhaal, de thema’s of gewoon uit nieuwsgierigheid: het is wat mij betreft de moeite meer dan waard.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Priscilla
Gesponsord
Een Nederlander en een Française, twee talen, twee culturen. Twee werelden. Een arts en een studente kunstgeschiedenis. Louter tegenstellingen, maar één grote liefde. Groot genoeg?
Als rechercheur Emmy Clifton de verdwijning van twee tienermeisjes onderzoekt, realiseert ze zich dat ze hen nooit écht heeft gekend. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
