Recensie Boven is het stil

Een boek waarin het niet alleen draait om wat er geschreven staat maar ook om de sfeer die opgeroepen wordt: stilte, soberheid, de wisseling van de seizoenen en het werk dat immer hetzelfde blijft. Alles blijft lange tijd hetzelfde maar de klokt tikt onverstoorbaar door...

Op 55-jarige leeftijd verandert het leven van boer Helmer: vader ligt op sterven en Helmer verhuisd hem naar boven en 'pikt' zijn kamer in, hij knapt de boel zelfs op.
Sinds de dood van zijn tweelingbroer Henk 35 jaar geleden voelt Helmer zich niet langer compleet en ineens komt daar een bericht van Riet, de vrouw met wie Henk zou gaan trouwen. Deze 2 gebeurtenissen zet iets in werking waardoor Helmer eindelijk eens stil staat bij zijn eigen leven.

Ik vond het een heerlijk boek; ik hou van romans waarin niet persé heel veel dingen gebeuren maar wat (juist daardoor?) veel gevoel oproept. Vooral het gedeelte waarin Helmer aankaart 'vergeten te zijn' vond ik erg treffend. En doordat dit boek zoveel sfeer en gevoelens oproept kan ik niet anders dan concluderen dat dit boek meesterlijk geschreven is.