Waardig slot voor de Oerbloed serie

"Bar Melo Bar schiet overeind als door een slang gebeten. Obbe is een leugenaar. Mijn waarheid is dé waarheid. Ik weet precies wat het volk wil horen en daarom lieg ik de waarheid."

Een boek waar ik al een tijdje naar uit keek en echt mijn geluk: lag die ineens veel eerder dan verwacht in de brievenbus. Hoppa, boek natuurlijk in één keer gelezen en oh, wat heb ik genoten!

Ik vind het zo fijn om series te lezen waarin de world building al goed is neergezet, waarin alle personages heel vertrouwd aanvoelen en waarin vragen worden beantwoord. Dat geldt wat mij betreft ook voor De Leugenvanger.

Met het Zevende Boek in hun bezit beginnen Obbe, Darja en hun vrienden aan een gevaarlijke terugtocht naar de Boekenburcht. Hun reis voert hen dwars door het verraderlijke Vergeten Moeras, waar bloeddorstige bloedslurpers en giftige maagzuurkikkers op hen liggen te wachten. Maar de echte beproeving wacht diep onder de grond. In de duistere tunnels van de Boekenburcht onthult zich het geheim achter het ontstaan van het Zevende Boek en daarmee ook een dreiging die heel Norgië in gevaar brengt. Obbe en Darja staan voor hun grootste uitdaging tot nu toe: zullen ze de kracht vinden om hun thuis te redden?

Wat de Leugenvanger sterk maakt is de diepere laag, de boodschap die mee wordt gegeven over het dunne lijntje tussen waarheid en leugen. Helaas is het een erg actueel onderwerp want het is niet moeilijk om bepaalde scènes te vertalen naar het hier en nu. Geeft daardoor hele mooie haakjes om met kinderen over in gesprek te gaan. Mijn favoriete woord: roeptoeter, een soort megafoon waardoor standpunten gedeeld worden. Zegt genoeg toch?

Het voelt een beetje als een end of an era, maar gelukkig weten we dat Rob bezig is met andere boeken!