Mwah

Ik had al veel over deze serie gehoord en toen ik op zoek was naar een boek voor tussendoor besloot ik dit boek een kans te geven. De beschrijving was interessant. En wat was ik positief verrast.

Wat ik het leukste aspect van het boek was de “world-building” van Cast. Ze heeft een goed begin gemaakt met “haar” wereld uit te leggen. Hoe staan de vampiers in verhouding met de mensen, hoe zitten vampiers in elkaar, waar halen ze hun bloed vandaan enzovoort. En ook het markeren van een toekomstige vampier, de elementen van de natuur en de godin Nyx vond ik leuk en ook wel origineel. De school, het Huis van de Nacht, waar je naar toe moet om te leren voor vampier zat goed in elkaar. Maar vooral het “als je niet slaagt voor vampier zijn, sterf je”, dat geeft een soort edge aan het hele gebeuren. Aangezien dit slechts het eerste boek van de twaalf is, verwacht /hoop ik nog meer uitwerking van deze wereld!

En dan het verhaal op zich. Ik vond het niet bijzonder. Het grootste gedeelte vond ik het verhaal namelijk redelijk voorspelbaar. Er waren slechts een paar puntjes wat mij echt intrigeerde. Ook heb ik het gevoel dat dit boek meer een soort inleiding was op wat er nog allemaal gaat komen. De wereld is geïntroduceerd, de personages zijn nu allemaal bekend en er is bekend dat er een soort gevaar in de lucht hangt.

En dan Zoey, over haar kan ik niet echt positief zijn. Vooral in het begin is ze vreselijk negatief op eigenlijk iedereen. Op haar beste vriendin(als ze zo irritant is waarom is ze dan je beste vriendin?), over haar vriendje die ze eigenlijk heel dom vindt, over haar moeder en stiefvader(oké, hier kan ik een beetje inkomen maar toch…), alleen over haar oma is lyrisch. En ook als ze eenmaal op het Huis van de Nacht zit komt steeds naar voren hoe goed Zoey wel niet is. Zoey kan eigenlijk niks fout doen en daar ergerde ik me toch wel heel erg aan. Ze is slim, gelijk goed in alles, heeft gelijk vrienden enzovoort. Ze wist ook gelijk heel goed wat ze moest doen om alles proberen recht te zetten. Ik bedoel het blijft een puber van zestien.

Kortom, ik mag dan niet lovend zijn maar ik ben absoluut nieuwsgierig naar deel twee. De wereld die Cast heeft geschapen vind ik echt erg leuk en ook de originele elementen erin verwerkt zijn een welkome toevoeging. Ik ben alleen niet zo gek op “perfecte” Zoey, maar misschien trekt dat de komende boeken wat bij.