Een boek tegen de oorlog en tegen geweld in het algemeen

Dit is niet een mooi uitgewerkte recensie. Ik heb wat korte zaken over dit boek opgeschreven. Ik vind het beslist een aanrader.
Fictie nav waargebeurde feiten (maar te weinig om factie te heten?), literaire thriller, zegt uitgever Meulenhoff Boekenrij, maar de thrillerkant is gelukkig niet overheersend. Ik heb niets tegen thrillers op zich maar dit jaar laat ik ze voor wat ze zijn, dat is: even niet voor mij.
Felix Weber is pseudoniem voor thrillerauteur Gauke Andriesse.
Fictie dus nav waargebeurde feiten (maar te weinig om factie te heten?). De auteur benadrukt zelf dat veel in dit boek, oa de personages verzonnen zijn. En voor je het weet, raak je verstrikt in een discussie over wat nu wel en niet echt gebeurd is. Het is vooral fictie en zo benader ik het boek ook. Al dat factie-gedoe ook…. niet zo aan mij besteed.

De stijl vond ik niet overal heel fraai, maar overtuigt wel, vooral bij de natuurbeschrijvingen en de onmenselijke verschrikkingen van de oorlog is die stijl juist heel goed. En ook waar het de innerlijke strubbeling en strijd van de personages betreft. Ook heel ontroerend. Indringend, hard, heftig. Anti-oorlog, zowel WOI als WOII; over verzet, verraad, de foute mensen die na de oorlog de beste plaatsen opeisen, oa prins Berhard. Sympathie voor de communistische verzetsmensen. Diep menselijk leed. Liefde en vergankelijkheid. Vrede aan het eind van mensen hun leven. Zeer meelevend tov geestelijk gehandicapte kinderen. Een beetje tegen overheid, kerk en kapitaal, beetje jaren 60 en 70, waar het die opvattingen betreft. Meeslepend. Ontroerend.
Auteur voelt zich verwant met en schatplichtig aan schrijvers als Remarque, Van het westelijk front niets nieuws en Willem Frederik Hermans, De donkere kamer van Damocles.

Zie ook recensie Volkskrant 29-10-16, waarin Hebban.nl genoemd wordt!
4/5.