Elke pagina een cliffhanger

Het verhaal speelt in zo'n kleine wereld af, een parkeerkelder met daarin een slaaphok, een toilet en een voorraadkamer, zonder daglicht, tenzij de buitendeur open gaat om een auto door te laten, de routine van beide bewakers is zo vast, dat elke afwijking een belevenis is.
Op elke volgende bladzijde kan iets gebeuren. Iets dat licht werpt op de situatie waarin beide mannen zich bevinden. Elke pagina is een cliffhanger.
En ondertussen worden de handelingen en gedachten van de twee bewakers mooi, liefdevol en droog beschreven. Hun toewijding glanst in elke zin.
Ik ben nu ruim over een kwart. Waar gaat dit heen? Dat wíl je weten.

Bijna op driekwart al nu. Waarom zijn alle bewoners boven de parkeergarage vertrokken? Waarom klinkt er geen geluid van buiten? Waarom is er nog een bewoner wel thuis, krijgt hij wel eten, we zien hem het gebouw niet verlaten? Wat heeft 'de organisatie', de baas van de bewakers met hen voor? Wat voert de derde bewaker, die later werd toegevoegd ter bescherming van, ja wat, in zijn schild? En nog meer vragen. En maar speculeren, die beide heren. En maar verhongeren, want de ravitaillering is erg onregelmatig. En maar dromen van en speculeren op promotie. In diezelfde parkeerruimte met slaaphok, toilet en voorraadkamer. Maar... ze gaan op onderzoek uit. Ze verlaten de kelder!
Cliffhanger 342!!