Bijzonder geestig maar wie is nu wie?

Er is een rode draad, noem het een thriller.
Er komen veel personen in voor, Franse politici, filosofen, publieke figuren uit de jaren 70 en 80, noem het een sleutelroman.
Er wordt veel heen en weer gepraat, noem het dialogen.

De thriller plot, het handelen van al die personen, de dialogen, noem het slapstick.

Je begrijpt nog geen kwart wie wie is en hoe geestig de in zijn, soms haar, mond gelegde woorden zijn. Het lijkt me volslagen spotternij.
Maar hoe de auteur dit alles beschrijft is uitermate onderhoudend en grappig. De terloopsheid ten top, totale onderkoeldheid, de opperste verbazing waarmee de beschreven personen gebeurtenissen ondergaan. Het is komisch, heerlijk om te lezen.

Een schrijfstijl à la Jean Echenoz, zo, ook een beetje name dropping mijnerzijds.

Kortom, wie thuis is in de Franse samenleving van vier, vijf decennia geleden en/of in de filosofie zal zich, vermoed ik, als ingewijde nog meer vermaken dan ik.
En wie af en toe een naam herkent, zal zich afvragen in hoeverre de auteur de stijlfiguur van overdrijving heeft gehanteerd.

Alles zou straal verzonnen kunnen zijn, maar wat is dit een fraai en geestig boek.