Toekomstige favo

Dit boek was bijna alles, maar nog net niet helemaal. Nu ik hem uit heb rest het gevoel dat ik hem niet helemaal begrepen heb, niet goed genoeg doorgrond heb. Soms kon ik de dromen niet van de realiteit scheiden en kwam er pas drie hoofdstukken later achter dat iets niet echt was gebeurd. Andere dromen waren juist wel duidelijk dromen maar kon ik niet gelijk duiden, daar had ik de schrijver voor nodig. Ook heb ik het idee dat deze roman over alle filosofische en ideologieën iets zegt maar voor mij nestelde zich dat nog niet helemaal in mijn geheugen.


De belangrijkste personages, Tereza & Tomas, Sabina & Franz en natuurlijk hond Karenina worden heel sterk neergezet door een mooie combinatie van gedachten en acties. Hoe sterk is het als je zelfs een hond een geloofwaardig gevoelsleven kan toedichten? Maar toch zijn ze nog niet helemaal van mij, ze staan nog iets te ver weg. Deze liefdesgeschiedenis ontroerde me op vele fronten maar ik lig nog niet jankend in mijn bed.


Ik heb enorm van De ondraaglijke lichtheid van het bestaan genoten en had meteen na de eerste paar hoofdstukken door dat ik een pareltje las. Dit pareltje moet alleen nog meer zichtbaar worden door hem vaker te lezen. Een prima badboek, denk ik, korte hoofdstukken, stof tot onderwater denken. Ja, dit wordt een favoriet, maar nu nog niet. Helemaal.