Niet Unni Lindell waardig

Deze thriller is het twaalfde deel in de reeks van Cato Isaksen. In dit boek speelt hij, jammer genoeg, maar een bescheiden rol. Marian daarentegen, staat behoorlijk in het middelpunt. Haar karakter vind ik vervelend en onrealistisch. Ze blijft namelijk maar drinken en toch weet zij praktisch in haar eentje de zaak op te lossen.
Bovendien ontbreekt de echte spanning in dit deel. Een beetje oplettende lezer weet na 1/3 van het boek wel hoe de vork in de steel zit. Alle hints zijn eigenlijk niet te missen.
Er wordt vanuit verschillende personages verteld. Deze figuren vertellen zelf al vrij snel in het verhaal wat ze gedaan hebben en waarom. Ook het slot van het boek viel tegen. Het lag voor mij voor de hand dat het zo zou aflopen.