Welkom in het absurde leven van Florence Grimes

Voor de boekenclub van Hebban las ik het boek “Alle moeders haten mij”, geschreven door Sarah Harman. Het boek is vertaald door Ingrid Zweedijk en is uitgegeven door Harpers Collins.

In “Alle moeders haten mij” maken we kennis met Florence Grimes en haar 10 jarige zoon Dylan.
Florence is gescheiden, heeft weinig geld en is een voormalig zangeres in een meidengroep. Hoewel haar dromen haar ontnomen zijn, verlangt ze nog steeds naar een podium. Als er iets in het leven van Florence misgaat heeft ze de neiging op te geven, ze komt daardoor onvolwassen en egoïstisch over.
Dylan is een gevoelige jongen maar heeft ook een licht temperament. Hij is oprecht en wil de wereld verbeteren

Wanneer een jongen die Dylan gepest heeft verdwijnt, wordt Dylan de hoofdverdachte. Voor één keer moet Florence volwassen worden en de naam van haar zoon zuiveren. Dylan betekent alles voor Florence dus besluit ze de zaak te onderzoeken in een poging de verdenking ergens anders op te richten.

Het verhaal wordt vanuit het ik-perspectief geschreven. Ikzelf vind dat prettig lezen. Ik mis wel wat meer diepgang als het gaat over de andere hoofdpersonen. Ze worden niet/nauwelijks uitgediept waardoor dat erg op de vlakte blijft.
Elk hoofdstuk begint op een nieuwe pagina met een flinke open ruimte. Opvallend is dat elk hoofdstuk begint met plaats, datum en tijd, erg verrassend.
Je schakelt in dit verhaal heen en weer van het heden naar het verleden, naar het gewezen leven van Florence. Het zorgt ervoor dat de dingen geduid worden zodat je ook snapt waarom dingen gebeuren zoals ze gebeuren.

Harman gebruikt een vlotte en hele toegankelijke schrijfstijl. Ze schuwt niet om harde clichés te beschrijven. Ik heb meerdere malen hardop geroepen: “Serieus??? Hoe naïef en egoïstisch kun je zijn?” Het is maar goed dat Florence een fictief personage is, iedere andere moeder had allang Veilig Thuis aan haar broek hangen. Soms waren de scènes echt te ver gezocht, tot op het absurde af maar dat maakte het zeker ook heel vermakelijk.

Het boek valt in het genre Thriller maar zelf heb ik dat niet zo ervaren. Pas tegen het einde van het verhaal wordt het allemaal wat spannender. Voor die tijd beslaat het vooral een beschrijving van het absurde leven dat Florence leidt.

Al met al heb ik dit boek wel echt met een flinke lach (en een beetje plaatsvervangend schaamtegevoel) gelezen.

Dank dat ik mee mocht lezen, ik heb er van genoten!