Lezersrecensie
Hartverscheurend mooi…
Voor Harpers boekenclub mocht ik de veelbelovende debuutroman “De Namen” van Florence Knapp lezen.
Het boek is vertaald door Mieke Trouw en uitgegeven door uitgeverij Harper Collins.
Het verhaal begint op een cruciale dag voor Cora, moeder van twee, wanneer ze naar het registratiekantoor loopt om haar pasgeboren zoon officieel een naam te geven. Haar man, Gordon, staat erop dat het kind naar hem vernoemd wordt om hun familietraditie voort te zetten. Maar Cora aarzelt. Ze vreest dat de geschiedenis zich zal herhalen, dat haar zoon een spiegelbeeld van zijn vader zal worden – een man die zijn giftige aard verbergt achter een masker van aanzien. Gevangen in een huwelijk waarin ze lijden doorstaat om haar kinderen te beschermen, beseft ze dat dit haar enige kans is om de loop van het leven van haar zoon te veranderen. Door een andere naam te kiezen hoopt ze hem te bevrijden uit de cyclus van het verleden.
“De Namen” zet je aan tot nadenken hoe één naam iemands lot kan bepalen, hun relaties kan beïnvloeden en hen naar totaal verschillende levenspaden kan leiden. Dit maakt dat het boek je meesleurt in de unieke en emotioneel rijke levens van Bear (sterk, dapper en warmhartig), Julian (geïnspireerd door de lucht, grenzeloos en ambitieus) en Gordon (onwrikbaar, dreigend, gevormd door traditie). Hun levens ontvouwen zich in drie afzonderlijke tijdlijnen, die elk de diepgaande impact van één enkele beslissing – één naam – onthullen.
Het boek vereist focus en concentratie om elke verhaallijn van de naamkeuze te volgen. Het boek kan het beste in langere stukken gelezen worden in plaats van het hier en daar even op te pakken. Het is goed te volgen als je eenmaal in het verhaal zit.
Door de vreugde, verlies, worstelingen en triomfen van de personages onderzoekt de roman meesterlijk hoe identiteit, lot en persoonlijke keuzes met elkaar verweven zijn. Elke tijdlijn heeft een briljant geschreven karakterontwikkeling en emotionele diepgang. het verveelt geen moment en het raakt je enorm.
“De Namen” heeft me diep geboeid. Er was iets ongelooflijks echts en emotioneel ontroerends aan de schrijfstijl van Knapp. Chapeau!
Het boek is vertaald door Mieke Trouw en uitgegeven door uitgeverij Harper Collins.
Het verhaal begint op een cruciale dag voor Cora, moeder van twee, wanneer ze naar het registratiekantoor loopt om haar pasgeboren zoon officieel een naam te geven. Haar man, Gordon, staat erop dat het kind naar hem vernoemd wordt om hun familietraditie voort te zetten. Maar Cora aarzelt. Ze vreest dat de geschiedenis zich zal herhalen, dat haar zoon een spiegelbeeld van zijn vader zal worden – een man die zijn giftige aard verbergt achter een masker van aanzien. Gevangen in een huwelijk waarin ze lijden doorstaat om haar kinderen te beschermen, beseft ze dat dit haar enige kans is om de loop van het leven van haar zoon te veranderen. Door een andere naam te kiezen hoopt ze hem te bevrijden uit de cyclus van het verleden.
“De Namen” zet je aan tot nadenken hoe één naam iemands lot kan bepalen, hun relaties kan beïnvloeden en hen naar totaal verschillende levenspaden kan leiden. Dit maakt dat het boek je meesleurt in de unieke en emotioneel rijke levens van Bear (sterk, dapper en warmhartig), Julian (geïnspireerd door de lucht, grenzeloos en ambitieus) en Gordon (onwrikbaar, dreigend, gevormd door traditie). Hun levens ontvouwen zich in drie afzonderlijke tijdlijnen, die elk de diepgaande impact van één enkele beslissing – één naam – onthullen.
Het boek vereist focus en concentratie om elke verhaallijn van de naamkeuze te volgen. Het boek kan het beste in langere stukken gelezen worden in plaats van het hier en daar even op te pakken. Het is goed te volgen als je eenmaal in het verhaal zit.
Door de vreugde, verlies, worstelingen en triomfen van de personages onderzoekt de roman meesterlijk hoe identiteit, lot en persoonlijke keuzes met elkaar verweven zijn. Elke tijdlijn heeft een briljant geschreven karakterontwikkeling en emotionele diepgang. het verveelt geen moment en het raakt je enorm.
“De Namen” heeft me diep geboeid. Er was iets ongelooflijks echts en emotioneel ontroerends aan de schrijfstijl van Knapp. Chapeau!
1
Reageer op deze recensie