Bijzonder en uniek verhaal

De cover van Lammerkinderen valt op door de bijzondere illustratie van een jong meisje. Marijke Rooijmans vindt het leuk om met grafisch design bezig te zijn en dat zie je hierin zeker terug. Ook haar website (www.mariekerooijmans.nl), facebook en instagram zijn absoluut de moeite waard om te bekijken. De officiële boektrailer is mooi en de achtergrondinformatie erg interessant. De korte inhoud maakte me  nieuwsgierig naar het verhaal. Dit vervolg op Duivelsdochters speelt zich ook af in de late middeleeuwen. Naast de heksenjacht schrijft Marieke ook over het lot van gehandicapte kinderen in die tijd. Ik was benieuwd hoe ze deze thema's zou verweven tot een geheel.

Sarah Scholten woont samen met haar vriend Niels. Tijdens een heftige periode in hun leven krijgt Sarah visioenen en noodkreten van haar middeleeuwenzus Ameline. Zij smeekt hen terug te komen naar het verleden omdat ze zich ernstig zorgen maakt over haar blinde dochtertje Luna.  Sarah en Niels twijfelen geen moment en reizen opnieuw naar de middeleeuwen. De strijd tussen de heksenkring en de heksenjagers is nog steeds gaande, maar er speelt nog iets anders. Er verdwijnen steeds meer kinderen uit Huize Neerbosch, een tehuis voor kinderen die anders zijn dan andere kinderen, waaronder de kleine Luna. Waarom verdwijnen deze kinderen en waar blijven ze? In een race tegen de klok zetten Sarah en Niels alles op alles om te kinderen te vinden en te redden. Zal het hen op tijd lukken?

Lammerkinderen speelt zich aan het begin en het eind van het boek af in het heden en verder in de middeleeuwen. Er zijn twee thema's die in dit boek een grote rol spelen. Als eerste de heksenvervolgingen. Er is een voortdurende strijd tussen de heksenkring, waartoe onder andere Sarah en Ameline behoren, en de religieuze heksenjagers. Dit loopt regelmatig hoog op met alle gruwelijke gevolgen vandien. Als tweede het thema gehandicapte kinderen. In de middeleeuwen werden deze kinderen gezien als gevolg van zonden die de ouders hadden begaan. Ze werden door hun ouders vaak verstoten,  achtergelaten bij psychiatrische patiënten in dolhuizen en tuchthuizen en gezien als krankzinnig.

Marieke Rooijmans heeft een hele fijne en beeldende schrijfstijl. De hoofdstukken zijn kort, waardoor je snel geneigd bent om nog even verder te lezen. Ook lees je het verhaal vanuit verschillende personages waardoor je een goed beeld krijgt hun denkwijzen en handelen. Ik vond de fragmenten vanuit de kinderen in het tehuis erg interessant en dit geeft mijns inziens een extra dimensie aan het geheel. Zowel de personages als de gebeurtenissen worden goed en gedetailleerd uitgewerkt.  Dit maakte dat ik vanaf het begin meegezogen werd in het verhaal. Het maakte ook veel emoties bij me los; van afschuw tot ontroering. Complimenten voor Marieke die dit door haar manier van schrijven wist te bewerkstelligen.

Aan het eind van het boek bleven er nog wel wat vragen door mijn hoofd spelen, maar die worden vast beantwoord in het derde deel van de trilogie. Marieke is al druk bezig met het schrijven hiervan.

Destijds was ik al onder de indruk van Duiveldochters maar Lammerkinderen heeft mijn verwachtingen overtroffen. Wat een bijzonder niet alledaags verhaal. De combinatie van fictie, non fictie en magie maakt het boek uniek en geeft het diepgang. Ik heb de personages in mijn hart gesloten en kan niet wachten om in het afsluitende deel te lezen hoe het verder met hen gaat. Ik raad iedereen dit boek aan en geef het een dik verdiende vijf sterren.