Lastig te recenseren....

"Hotel lonely hearts" van Heather O'Neill.... ik ben er nog steeds niet uit wat ik nu precies van dit boek vind. Ik heb het een tijdje terug al gelezen en het lag daar maar te schitteren met zijn prachtige sterretjescover op mijn "nog te recenseren" stapel. In vogelvlucht het verhaal: Rose en Pierrot worden beide achtergelaten in een kindertehuis. Ze blijken uitzonderlijke talenten te bezitten: Pierrot is een wonderkind op de piano, Rose brengt met haar dans en gevoel voor komedie overal waar ze komt vreugde. De kinderen worden verliefd op elkaar en dromen van een toekomst waarin ze de meest extravagante en verleidelijke circusshow ter wereld zullen opzetten. Dit lukt uiteindelijk maar uiteraard niet zonder slag en stoot. Zij moeten zich eerst door een bak ellende heen worstelen voordat dit doel uiteindelijk wordt bereikt.

O'Neill heeft een bijzondere bijna poëtische schrijfstijl. Ik merk tijdens het lezen dat ik begrijp wat ze bedoelt maar dat de vertaling net de essentie van het Engels niet kan weerspiegelen waardoor het voor mij het allemaal net niet is. Dat neemt niet weg dat het boek zeer origineel is en qua bizarheid te vergelijken met een Alice in Wonderland. Denk dan wel aan de adultversie want drank, drugs en een flinke portie seks wordt in dit boek zeker niet geschuwd. Daarnaast vind ik dat door de poëtische schrijfstijl en de bizarre verhaallijnen dat de karakters net iets vluchtiger zijn als dat ik graag mag lezen. Dit vertaalt zich ook in de intensiteit van de hoofdstukken, net als ik denk: ik zit er helemaal in, dan zit je alweer in de volgende scene. Dit neemt niet weg dat ik het al met al een zeer interessant boek vind!