Mooie landschapsbeschrijvingen

Het kwam wat langzaam op gang. Maar dat vond ik wel prettig. Halverwege het boek opgezocht wie de schrijfster is. Een orthopedagoog. Toen werd het me duidelijk. Ze beschrijft haar ervaring uit de praktijk, maar ik vond het ook wat afstandelijk. Het raakte me vooral, omdat ik het gehuil herkende. Niemand kan wat doen. Ik had er ook zo
Va één, heb sindsdien mededogen met radeloze ouders. Pas 3 jaar later bleek dat er toch iets mis was met mijn zoon, huilbabies bestaan niet, we begrijpen alleen niet wat ze willen. En juist daardoor vond ik het boek wat op afstand, theoretisch. Maar zeker de moeite waard, vanwege de mooie landschapsbeschrijvingen. Ik lees dat mensen het beklemmend vonden, had ik totaal niet, de schrijfster heeft zich behoorlijk kunnen verplaatsen in de hoofdpersoon. Al met al toch een aanrader.