Lezersrecensie
Verzoening met het verleden
“Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween” was voor mij een fijne kennismaking met de schrijver Franco Faggiani.
Franco Faggiani heeft de deels fictieve roman geschreven (“waar de realiteit tekortschoot heb ik mijn fantasie gebruikt om een verhaal tot leven te wekken dat me de moeite waard leek om te vertellen”), gebasseerd op het leven van Shizo Kanakuri, geboren in Japan in 1891.
Shizo Kanakuri nam, in opdracht van de Japanse keizer en onder druk van zijn ouders, deel aan de Olympische Spelen in 1912 in Stockholm om Japan aanzien te geven in de westerse wereld.
Shizo Kanakuri heeft in 1912 de finish echter niet gehaald en om aan de schande van zijn familie, leraar en het Japanse volk te ontsnappen verdwijnt hij. Hoe hij dat doet en hoe hij de rest van zijn leven invult kan ik hier niet schrijven. Dat zou te veel verraden van dit schitterend geschreven verhaal.
“In het leven zijn het de ontmoetingen en de verlatingen die ons sterker maken.” (citaat)
Het verhaal van Shizo Kanakuri weet vanaf het begin te boeien. De schrijfstijl van de schrijver is poëtisch en veel van zijn zinnen hebben mij aan het denken gezet. Dikwijls las ik een stukje twee of drie keer. Niet omdat ik het niet begreep, maar omdat het zo mooi was opgeschreven.
Het verhaal is geschreven in de ik-figuur en Franco Faggiani heeft het voor elkaar gekregen dat ik regelmatig daadwerkelijk Shizo Kanakuri hoorde spreken. Het verhaal deed erg Japans aan, ondanks dat ik daar nog nooit eerder geweest ben. Misschien was het meer de stijl die mij af en toe deed denken aan Haruki Murakami’s zangerige zinnen.
“’Omdat het verleden alleen aan onszelf toebehoort,’ antwoordde ik. ‘En dus is het aan ons om te beslissen of we het willen delen of niet. Het delen moet voortkomen uit een keuze, niet uit een ondervraging.’” (citaat)
Dit boek zou ik graag aan iedereen willen aanraden die houdt van een mooi geschreven verhaal, dat zowel krachtig als pijnlijk is. Een verhaal dat gaat over verzoening met jezelf en je verleden waarin de natuur een prominente plaats inneemt. Het is geen haastig verhaal en zo moet het ook niet gelezen worden.
“Keuzes behelzen, meer dan noodgedwongen situaties, altijd een compromis, een belofte die eervol moet worden nagekomen.” (citaat)
Franco Faggiani heeft de deels fictieve roman geschreven (“waar de realiteit tekortschoot heb ik mijn fantasie gebruikt om een verhaal tot leven te wekken dat me de moeite waard leek om te vertellen”), gebasseerd op het leven van Shizo Kanakuri, geboren in Japan in 1891.
Shizo Kanakuri nam, in opdracht van de Japanse keizer en onder druk van zijn ouders, deel aan de Olympische Spelen in 1912 in Stockholm om Japan aanzien te geven in de westerse wereld.
Shizo Kanakuri heeft in 1912 de finish echter niet gehaald en om aan de schande van zijn familie, leraar en het Japanse volk te ontsnappen verdwijnt hij. Hoe hij dat doet en hoe hij de rest van zijn leven invult kan ik hier niet schrijven. Dat zou te veel verraden van dit schitterend geschreven verhaal.
“In het leven zijn het de ontmoetingen en de verlatingen die ons sterker maken.” (citaat)
Het verhaal van Shizo Kanakuri weet vanaf het begin te boeien. De schrijfstijl van de schrijver is poëtisch en veel van zijn zinnen hebben mij aan het denken gezet. Dikwijls las ik een stukje twee of drie keer. Niet omdat ik het niet begreep, maar omdat het zo mooi was opgeschreven.
Het verhaal is geschreven in de ik-figuur en Franco Faggiani heeft het voor elkaar gekregen dat ik regelmatig daadwerkelijk Shizo Kanakuri hoorde spreken. Het verhaal deed erg Japans aan, ondanks dat ik daar nog nooit eerder geweest ben. Misschien was het meer de stijl die mij af en toe deed denken aan Haruki Murakami’s zangerige zinnen.
“’Omdat het verleden alleen aan onszelf toebehoort,’ antwoordde ik. ‘En dus is het aan ons om te beslissen of we het willen delen of niet. Het delen moet voortkomen uit een keuze, niet uit een ondervraging.’” (citaat)
Dit boek zou ik graag aan iedereen willen aanraden die houdt van een mooi geschreven verhaal, dat zowel krachtig als pijnlijk is. Een verhaal dat gaat over verzoening met jezelf en je verleden waarin de natuur een prominente plaats inneemt. Het is geen haastig verhaal en zo moet het ook niet gelezen worden.
“Keuzes behelzen, meer dan noodgedwongen situaties, altijd een compromis, een belofte die eervol moet worden nagekomen.” (citaat)
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Sanne
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
