Doet u mij hier nog maar eentje van!

Helen Fields eerste thriller ‘Perfecte Resten’ leest als een tierelier en vraagt om meer van die lekkere restjes. Van het begin tot het einde houdt ze de lezer meesterlijk in haar ban. Dat de speurder een exquisiet lekker hapje blijkt te zijn speelt zeker mee. Hij heeft een ‘waanzinnig aantrekkelijk’ uiterlijk maar gelukkig is niets menselijks hem vreemd. Ook zijn partner Ava komt sympathiek en aantrekkelijk over en al snel klikt het tussen beiden. Hopelijk zien we dit veelbelovende werkkoppel terug in de nog te vertalen vervolgdelen.

Wanneer voorbijgangers in de Schotse Hooglanden een fel brandend vuur spotten waarschuwen zij de politie. Die ontdekt op de plek des onheils een paar tanden en een reepje stof en schakelt de politie van Edinburg in. Luc Callahan -half Frans, half Schots- wordt op zijn eerste werkdag in Schotland naar de plaats delict gestuurd. DNA onderzoek wijst uit dat het lijk van de vermiste advocate Elaine Buxton is. Niet veel later wordt er weer een vrouw ontvoerd. Ook haar lijk wordt gevonden. Maar is het wel zo simpel als het lijkt?

In het eerste hoofdstuk stelt de schrijfster ons voor aan de dader, een man van middelbare leeftijd, dik en kalend. Hij moordt omdat vrouwen zijn intellect en zijn dorst naar kennis niet kunnen bevredigen. Het vertelperspectief verspringt het hoofdstuk daarop naar inspecteur Callahan oftewel ‘het snoepje van de week’.
Deze perspectieven blijven zich gedurende het hele boek afwisselen waardoor de spanning toeneemt. Gelukkig kun je door deze afwisseling ook even bijkomen van de zieke geest van de dader. Deze doet de meest gruwelijke en gewelddadige dingen en praat die vervolgens goed. Het ene moment lijkt hij een beetje sneu, maar het andere moment is hij weer heel gevaarlijk. Geweld is dus ruimschoots aanwezig en voor wie hier niet tegen kan, is dit boek niet aan te bevelen. Mocht je trouwens nog naar de tandarts moeten dan is het raadzaam dit boek pas na de behandeling te lezen. Het mond en tandwerk dat de dader bij zijn slachtoffers verricht, laat te wensen over.

‘We zullen hier sterven’ had Jayne simpelweg gezegd’

Spanning is voldoende aanwezig in het boek. Is het niet de gruwelijkheid van de dader, dan is het de spanning onder de collega’s die op de voorgrond treedt. Ook de vraag naar het verleden van de inspecteur blijft de nieuwsgierigheid prikkelen. Daarnaast doet de situatie van de ontvoerde vrouwen de tenen krommen. Richting het einde neemt de spanning steeds meer toe omdat de moordenaar zich door zijn daden steeds meer in het persoonlijke leven van de inspecteur begeeft. De jacht op de moordenaar wordt daardoor steeds feller.

Ook de aanwezigheid van een tweede verhaallijn en een tweede misdaadonderzoek houdt de lezer bezig. Collega Ava onderzoekt de dood van een aantal baby’s. Daarnaast wordt ze bedreigd door een onbekende. Langzamerhand krijg je het idee dat er een verband tussen de zaken van Callahan en Ava is. Maar wat het verband precies is blijft nog lang ongewis. Dit alles draagt zeker bij aan de onvoorspelbaarheid en de spanningsopbouw van het verhaal.

De personages zijn levensecht en geloofwaardig beschreven. Dit geldt zowel voor de hoofdpersonen als voor de andere personages. Zo is de introductie van de inspecteur op zijn nieuwe werkplek geloofwaardig neergezet. Fields beschrijft de weerstand van de ondergeschikten tegen hun nieuwe ‘buitenlandse’ baas en schetst tegelijk de sfeer van de werkomgeving.

‘Hij had hem niet meer omhoog gekregen sinds twaalf maanden geleden zijn wereld uit elkaar spatte’

Langzaam geeft de schrijfster meer prijs over de inspecteur waardoor hij meer gestalte krijgt. De groeiende interactie tussen hem en collega Ava confronteren hem met zijn verleden waardoor hij wantrouwig tegenover anderen staat. Hij komt in het begin dan ook enigszins getormenteerd over en roept niet altijd evenveel sympathie op als persoon. Zo is zijn houding naar de parachutespring- instructrice niet om over naar huis te schrijven. Het is zeer beslist vrouwonvriendelijk en respectloos. Beroepshalve is hij daarentegen heel professioneel.
Over collega Ava komen we niet zoveel te weten als over Luc maar ze is wel een dominante persoonlijkheid in het verhaal die Callahan uit zijn schulp weet te lokken.

Ook Fields beschrijving van de natuur in Schotland is opvallend goed. De hele natuur komt tot leven en je waant jezelf op de wandelpaden in de Schotse Hooglanden. Ook de stad Edinburg is haast filmisch verhaald.

Is er dan nog een minpuntje aan dit debuut? Jazeker, een kleintje dan. Na al het vuurwerk is het einde veel minder spectaculair dan je zou verwachten. Zeker na zo’n lange aanloop. Het einde wordt netjes maar snel afgerond en had best nog wel wat spannender gemogen.
Perfecte Resten is een heerlijk lezende, goed geschreven thriller waarvan een tweede deel zeker welkom is. Er zijn al meerdere vervolgdelen in het Engels verschenen en hopelijk vertaalt de uitgever spoedig het volgende.