Murakami’s onweerstaanbare gevoel voor dialoog!

1Q84 wordt door critici vaak omschreven als het magnus opus van Murakami. In zeker zin klopt dit. De trilogie bevat alle kenmerkende Murakami-eigenschappen. Van muziek, lange passages over (het bereiden van) eten, een introverte mannelijke hoofdpersoon die passief in het leven staat en een vrouwelijke extroverte, doortastende hoofdpersoon. Voor deze recensie zal ik me voorlopig echter beperken tot het eerste boek. Zodra ik erin begon te lezen, voelde het als thuiskomen. Ik wist me het verhaal in grote lijnen te herinneren maar de details kwamen pas langzamerhand weer terug. Daarnaast kon ik het verhaal dit keer beter in context plaatsen. Veel van Murakami’s synoniemen, verwijzingen en omschrijvingen zijn namelijk symbolisch. Zo ook de gebeurtenissen in 1Q84. “Murakami’s versie van Orwell’s 1984“, wordt ook wel gezegd. Hier kan ik me deels in vinden.

Er wordt inderdaad gerept over een totalitaire heerschappij van, in dit geval, een commune, en er zijn individuen die hiertegen strijden (onder andere Tengo en Aomame) en de hindernissen die ze hierbij ondervinden, zoals het verkeren in parallelle werelden waar een uitweg in moet worden gevonden. Daaromheen is een intrigerend verhaal opgezet over twee geliefden – Tengo en Aomame- die elkaar uit het oog zijn verloren en elkaar weer willen terugzien. Ook 1Q84 barst van de typische Murakami-gesprekken, die elk een reflectie zijn van de verschillende personages die hij opvoert. Zo is Aomame heel uitgesproken, vooral op het gebied van seks. Samen met haar vriendin Ayumi stort zij zich in erotische avonden waarbij het schaamrood je bijna op de kaken schiet. Tengo daarentegen weegt zijn woorden zorgvuldig voor hij praat en spreekt altijd netjes en beleefd. Twee uitersten, net als zoveel andere personages in Murakami’s werk.

Maar bovenal is dit eerste deel van 1Q84 gewoonweg een heerlijk, typisch Murakami-boek, die je continu op het verkeerde been zet (ondanks de waarschuwing in hoofdstuk één) en waarbij je voor je het weet compleet bent ondergedompeld in een meer dan unieke wereld, of werelden. Murakami schrijft als vanouds; soepel, elegant, een tikkeltje vreemd en bovenal intrigerend, en zet een bijzondere setting neer met markante personages die tot de verbeelding spreken. Het is, kortom, een boek dat alles bevat wat een Murakami-fan zich kan wensen. Er zijn voldoende lijntjes uitgezet die in boek twee weer worden opgepakt en Murakami prikkelt daarmee de fantasie van zijn lezers