Eerlijke autobiografie

Rita Törnqvist-Verschuur is een Nederlandse schrijfster en vertaalster met een Zweeds tintje. Ze groeide op in een tijd waarin vrouwen vooral geacht werden te volgen in plaats van te leiden. Toch koos ze haar eigen pad: ze brak een verstikkende verloving af, vertrok naar Zweden en bouwde daar een leven op dat haar intellect en onafhankelijkheid ruimte gaf. Haar werk is vaak doordrenkt van persoonlijke ervaringen, en in dit boek laat ze haar stem klinken zonder filter.

‘Als meisjes stoer zijn’ is geen standaard memoire. Het is een rauwe, soms confronterende terugblik op een leven dat zich niet liet temmen door conventies. Rita neemt je mee van haar jeugd tijdens de oorlog, waarin alertheid en wantrouwen dagelijkse kost waren, naar haar jonge volwassenheid waarin ze worstelt met liefde, studie en maatschappelijke verwachtingen. Haar vertrek naar Zweden voelt als een bevrijdende sprong, maar ook daar blijkt het leven niet altijd mild. Ze beschrijft hoe ze zich staande houdt in een wereld die haar als vrouw vaak onderschat. Wat me raakte, was haar openheid over machtsmisbruik en de subtiele vormen van onderdrukking die ze ervaart — niet als slachtoffer, maar als iemand die weigert zich te laten breken.

De stijl is direct, soms bijna staccato, maar dat past bij de urgentie van haar verhaal. Geen poëtische omwegen, maar rechttoe rechtaan zinnen die binnenkomen. Toch mist het boek hier en daar wat ritme; sommige passages voelen fragmentarisch, alsof ze uit losse dagboekbladzijden zijn geplukt. Dat maakt het minder vloeiend, maar ook authentiek. Rita zelf is uiteraard het centrale personage, en ze weet zichzelf neer te zetten als complex en eigenzinnig.

‘Als meisjes stoer zijn’ is een eerlijke, eigenwijze autobiografie die je meeneemt in een leven vol strijd, keuzes en lef.