Lezersrecensie
Emotionele achtbaan
Morgan Dick is een Amerikaanse schrijfster die in haar debuutroman Favoriete dochter haar eigen worstelingen met mentale gezondheid en herstel subtiel heeft verweven. Ze schrijft met een open hart en een scherpe pen, en durft thema’s aan te snijden die niet altijd comfortabel zijn. Haar achtergrond als ervaringsdeskundige geeft het verhaal een rauwe, eerlijke ondertoon die je niet snel vergeet.
Favoriete dochter draait om Mickey en Arlo, twee vrouwen die op een bizarre manier met elkaar verbonden raken via een erfenis en een gedeelde vader. Mickey, een vrouw die worstelt met alcoholisme en een verleden vol afwijzing, krijgt onverwacht een erfenis van haar vader—maar alleen als ze in therapie gaat. Arlo, net haar vader verloren, ontdekt dat diezelfde erfenis niet naar haar gaat, maar naar een halfzus die ze nooit heeft ontmoet. De twist? Mickey belandt in therapie bij Arlo. Jep, dat is zo ethisch fout als het klinkt.
Wat volgt is geen feelgoodverhaal, maar een emotionele achtbaan waarin beide vrouwen hun demonen onder ogen moeten zien. Geen van hen is echt ‘lief’ of ‘sympathiek’, en dat maakt het juist zo boeiend. Je zit niet te lezen over perfecte mensen, maar over mensen die proberen te functioneren terwijl ze eigenlijk uit elkaar vallen.
Morgan Dick schrijft met een mix van bijtende humor en schrijnende observaties. Eén moment lach je om een absurde opmerking over kleuterjuffen die zogenaamd niet plassen, en het volgende moment zit je met een brok in je keel door een zin als: “Het was zo lang geleden dat Mickey trots was geweest op zichzelf dat ze het gevoel in eerste instantie niet eens kon thuisbrengen.”
De personages zijn verre van gladgestreken. Mickey is chaotisch, destructief en soms ronduit irritant. Arlo is professioneel blind en emotioneel afgestompt. Toch weet Dick ze menselijk te houden, met kleine kantjes en momenten van kwetsbaarheid.
Favoriete dochter is een eigenzinnige roman die schuurt, lacht en confronteert. Een boek dat je niet makkelijk in een hokje stopt, en dat is precies zijn kracht.
Favoriete dochter draait om Mickey en Arlo, twee vrouwen die op een bizarre manier met elkaar verbonden raken via een erfenis en een gedeelde vader. Mickey, een vrouw die worstelt met alcoholisme en een verleden vol afwijzing, krijgt onverwacht een erfenis van haar vader—maar alleen als ze in therapie gaat. Arlo, net haar vader verloren, ontdekt dat diezelfde erfenis niet naar haar gaat, maar naar een halfzus die ze nooit heeft ontmoet. De twist? Mickey belandt in therapie bij Arlo. Jep, dat is zo ethisch fout als het klinkt.
Wat volgt is geen feelgoodverhaal, maar een emotionele achtbaan waarin beide vrouwen hun demonen onder ogen moeten zien. Geen van hen is echt ‘lief’ of ‘sympathiek’, en dat maakt het juist zo boeiend. Je zit niet te lezen over perfecte mensen, maar over mensen die proberen te functioneren terwijl ze eigenlijk uit elkaar vallen.
Morgan Dick schrijft met een mix van bijtende humor en schrijnende observaties. Eén moment lach je om een absurde opmerking over kleuterjuffen die zogenaamd niet plassen, en het volgende moment zit je met een brok in je keel door een zin als: “Het was zo lang geleden dat Mickey trots was geweest op zichzelf dat ze het gevoel in eerste instantie niet eens kon thuisbrengen.”
De personages zijn verre van gladgestreken. Mickey is chaotisch, destructief en soms ronduit irritant. Arlo is professioneel blind en emotioneel afgestompt. Toch weet Dick ze menselijk te houden, met kleine kantjes en momenten van kwetsbaarheid.
Favoriete dochter is een eigenzinnige roman die schuurt, lacht en confronteert. Een boek dat je niet makkelijk in een hokje stopt, en dat is precies zijn kracht.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Shel Wildvang
Gesponsord
In Omerta duikt de Oostendse priester Gilles Perrier in het 'verdwenen' dossier over de Brugse priester Lodewijk Van Haeke en ontdekt dat hij veel meer was dan een guitige kapelaan.
