Eerlijk en komisch

Claire Frances is een Britse schrijfster die eerder werkte als journalist en gastblogger voor onder andere HuffPost UK. De regels van Pearl is haar debuutroman, en eerlijk? Ze heeft meteen een eigen toon te pakken: luchtig, scherp en met een tikje Britse humor.

Pearl O’Reilly woont in het Ierse dorpje Drangan, waar haar leven draait om routines, rituelen en regels. Denk aan obsessief handen wassen, tot tien tellen voor ze de trap opgaat, en zelfs pissebedden tellen voor ze kan slapen. Als Pearl Jack ontmoet (een charmante Nieuw-Zeelander met een kapotte auto en een open blik) begint er iets te schuiven. Zijn spontane briefje en flirtende berichtjes zetten haar aan het denken: wat als ze haar veilige cocon verlaat en hem achterna reist naar Nieuw-Zeeland?
Wat volgt is geen cliché “girl meets boy” verhaal, maar een verrassende reis waarin Pearl haar OCD niet achterlaat, maar meeneemt. En dat maakt het juist zo geloofwaardig. Als psychiatrisch verpleegkundige kon ik dit boek echt waarderen: de manier waarop haar dwangstoornis wordt neergezet is niet overdreven dramatisch, maar juist menselijk en soms zelfs grappig. De scènes met haar therapeut Mairead zijn heerlijk droog en herkenbaar.

Frances schrijft vlot en met een fijne dosis humor. Geen zware zinnen of literaire poespas, maar wel rake observaties en dialogen die je doen glimlachen. Pearl is een personage dat je niet snel vergeet: ze is koppig, kwetsbaar en verrassend geestig. Haar innerlijke strijd wordt niet weggemoffeld, maar ook niet uitgemolken.

Als iemand die dagelijks werkt met mensen met psychische kwetsbaarheden, ben ik vaak kritisch op hoe mentale gezondheid wordt afgebeeld in fictie. In dit boek was ik aangenaam verrast. Pearl’s OCD wordt niet geromantiseerd, maar ook niet als een tragisch obstakel neergezet. Het is gewoon een deel van wie ze is en dat voelt eerlijk. De humor helpt om het onderwerp toegankelijk te maken, zonder het te bagatelliseren. Dat is een zeldzame balans, en Frances slaagt daar wonderwel in.