Rouw en vergeving

Colleen Hoover is een Amerikaanse schrijfster die romans schrijft waarin emoties vaak centraal staan. Ze begon ooit met het zelf publiceren van haar werk en groeide uit tot een van de meest gelezen auteurs in het YA- en New Adult-genre. Haar boeken raken vaak thema’s als familie, liefde en verlies, en ze weet haar lezers telkens weer te verrassen met onverwachte wendingen.

Het verhaal draait om Morgan en haar dochter Clara. Hun band is niet altijd even soepel, en wanneer een tragische gebeurtenis hun leven volledig door elkaar schudt, worden ze gedwongen om elkaar opnieuw te leren begrijpen. Wat ik sterk vond, is hoe het boek de spanning tussen ouder en kind laat zien: Morgan worstelt met geheimen uit het verleden, terwijl Clara haar eigen weg probeert te vinden in liefde en rouw. Het voelde soms alsof ik zelf tussen hen in stond, meegezogen in hun botsingen en stiltes.

Hoover schrijft op een toegankelijke manier, zonder dat het simplistisch wordt. De hoofdstukken wisselen perspectief tussen moeder en dochter, wat de dynamiek extra kracht geeft. Clara’s stukken zijn levendig en soms rebels, terwijl Morgan’s hoofdstukken meer ingetogen en reflectief zijn. Dat contrast vond ik een slimme zet. Toch merkte ik dat sommige dialogen wat voorspelbaar waren en bepaalde emoties net iets te vaak werden herhaald, waardoor het tempo soms inzakte. Aan de andere kant: de chemie tussen Clara en haar vriend Miller sprong er echt uit, en gaf het verhaal luchtigheid naast alle zwaarte.
Wat ik goed vond was de manier waarop rouw en vergeving worden verweven in een moeder-dochterrelatie. Dat gaf het boek een hart dat klopt en pijn doet tegelijk.

Nu kan ik met een gerust hart naar de cinema om te zien of de film het boek eer aan doet.