Lezersrecensie
Tot het bittere einde
Het is het rampjaar 1672. De slimme, vastberaden Anna zit gevangen in een gewelddadig huwelijk, maar ze weigert zich neer te leggen bij haar lot. Ze heeft een voor die tijd ongebruikelijke rol als corrector van drukproeven in de drukkerij van haar vader. Het werk en de steun van haar vader zorgen voor het benodigde tegenwicht.
Maar dan wordt haar vader dood gevonden. Zelfmoord zeggen ze, maar Anna gelooft dat niet. Ze denkt dat hij is vermoord om iets wat hij wist over de moord op de gebroeders De Witt. Ze begint aan een gevaarlijke zoektocht naar antwoorden. Haar oom Govard lijkt haar enige medestander, maar staat hij wel aan haar kant?
'Tot het bittere einde' begon voor mij met een interessante en spannende proloog. Het verhaal speelt zich af in het jaar 1672 en je maakt al vrij snel kennis met Anna. Ze is heel erg ongelukkig in haar huwelijk en haar partner is behoorlijk gewelddadig, dus deze personages vond ik meteen al interessant om te volgen.
Ook lees je nog vanuit een ander personage: Govard. Hij voert heel erg interessant werk uit en hij is de oom van hoofdpersonage Anna. En dan wordt haar vader op een dag dood gevonden. Ze denken dat het zelfdoding is, maar Anna gelooft daar helemaal niets van en ze wil achter de waarheid komen.
Vanaf hier neemt de spanning toe en ook is het mysterieuze sfeertje meer aanwezig. Je voelt aan alles dat de dood van Anna's vader verdacht is, maar lukt het Anna om samen met haar oom de dader te vinden?
De schrijfstijl vond ik heel erg fijn en ik moet zeggen dat het ook zeker wel als het jaar 1672 aanvoelde. Dat heeft Esther dus goed op papier weten over te brengen.
Omdat je continu verspringt tussen de personages, bleef het verhaal voor mij dan ook leuk en boeiend en ook het historische element bleef interessant. De ontwikkelingen van de personages waren mooi om te lezen, net als de inspanningen die het Anna en haar oom Govard kost om achter de waarheid te komen. En dan zijn er nog de huwelijksomstandigheden waar Anna mee worstelt..
'Tot het bittere einde' is dan ook zeker een aanrader als je van historische thrillers houdt en ik wil @decrimecompagnie heel erg bedanken voor het recensie-exemplaar!
Beoordeling: 3,5
Maar dan wordt haar vader dood gevonden. Zelfmoord zeggen ze, maar Anna gelooft dat niet. Ze denkt dat hij is vermoord om iets wat hij wist over de moord op de gebroeders De Witt. Ze begint aan een gevaarlijke zoektocht naar antwoorden. Haar oom Govard lijkt haar enige medestander, maar staat hij wel aan haar kant?
'Tot het bittere einde' begon voor mij met een interessante en spannende proloog. Het verhaal speelt zich af in het jaar 1672 en je maakt al vrij snel kennis met Anna. Ze is heel erg ongelukkig in haar huwelijk en haar partner is behoorlijk gewelddadig, dus deze personages vond ik meteen al interessant om te volgen.
Ook lees je nog vanuit een ander personage: Govard. Hij voert heel erg interessant werk uit en hij is de oom van hoofdpersonage Anna. En dan wordt haar vader op een dag dood gevonden. Ze denken dat het zelfdoding is, maar Anna gelooft daar helemaal niets van en ze wil achter de waarheid komen.
Vanaf hier neemt de spanning toe en ook is het mysterieuze sfeertje meer aanwezig. Je voelt aan alles dat de dood van Anna's vader verdacht is, maar lukt het Anna om samen met haar oom de dader te vinden?
De schrijfstijl vond ik heel erg fijn en ik moet zeggen dat het ook zeker wel als het jaar 1672 aanvoelde. Dat heeft Esther dus goed op papier weten over te brengen.
Omdat je continu verspringt tussen de personages, bleef het verhaal voor mij dan ook leuk en boeiend en ook het historische element bleef interessant. De ontwikkelingen van de personages waren mooi om te lezen, net als de inspanningen die het Anna en haar oom Govard kost om achter de waarheid te komen. En dan zijn er nog de huwelijksomstandigheden waar Anna mee worstelt..
'Tot het bittere einde' is dan ook zeker een aanrader als je van historische thrillers houdt en ik wil @decrimecompagnie heel erg bedanken voor het recensie-exemplaar!
Beoordeling: 3,5
1
Reageer op deze recensie