Goed ondanks reserves

De vierde roman in Karen Rose's Romantic Suspense / Chicago-serie, het betreft de vertaling van een ouwetje uit (oorspronkelijk) 2005. Ondanks mijn reserves over Rose als schrijfster (ze valt vaak in herhaling, vind ik) was dit boek zeker leuker met verbetering van de plot door een paar kleine wendingen om de meest onwaarschijnlijke elementen van de verhaallijn glad te strijken.
Een ander punt bij Rose zijn de steeds terugkerende personages uit eerdere boeken en die dan opnemen in de huidige verhaallijn. In dit geval viel het zeker mee. Normaal struikel ik er wel eens over, als ik een figuur niet herken, maar hier voegt het ook samenhang toe naar de serie als geheel. Ik heb nog steeds problemen met hoe de romantische elementen door het plot worden geweven (erg cliché), maar dit maakt nu eenmaal deel uit van de schrijfstijl van deze auteur.