Atlas - het langverwachte einde (spoilerreview)

In deze recensie staan spoilers.

Na het vreselijke zevende deel dat enorm slecht geschreven was met een erg vergezocht plot hield ik mijn hart vast voor het afsluitende deel. Maar om met een positieve noot te beginnen, Harry heeft t prima gedaan. Op sommige momenten is Atlas beter geschreven dan de voorgaande boeken en soms is het tenenkrommend slecht, vooral als er mysterieuze gesprekken zijn met Georg en een onbekende beller.

Een groot deel van het boek zijn de flashbacks van Pa Salt in een dagboek. Daar begint het tenenkrommende want een 10 jarige gebruikt woorden die eerder passen bij een zestigjarige. Het is in het verleden erg uitgesponnen, daarna gaat het ineens heel snel en worden er zo 15 jaar overgeslagen.
Je moet hier ver meegaan met de schrijver als het gaat om bovennatuurlijke zaken. Want die zijn er veel.

En dan het einde. De meeste eindjes worden aan elkaar geknoopt, maar soms slaat het door. Om Zed nou aan t eind dood te laten gaan, de vader van Maias kind gaat erg ver. Dat Pa salt Maia haar zoon laat afstaan zonder wat te zeggen klopt ook niet helemaal. En hoe zit het met de lift in Atlantis naar de kelder, die was in voorgaande delen nieuw maar nu was ie er altijd al gebouwd. En waarom dacht Georg dat MK de zevende zus was, die was 19 of 20 en Georg wist dat de zus rond de 50 was. Hoe kwam Pa aan een jacht van een miljard dollar? En waarom nam hij geen afscheid van Jack, zn echte kleinzoon van vlees en bloed?

Dat Salt Elles boodschap niet doorhad was vreemd. En er komen veel te veel personen in voor. Al met al las het prima weg is het einde redelijjk goed te raden. Mooie afsluiter, ik ben tevreden.