Heimwee na(ar) het boek

Soms komt er een boek op je pad dat je precies op dat moment nodig hebt. Je Bent Hier is zo'n boek, althans voor mij. De aflopen jaren zocht ik wie ik ben en wat ik wil en bouwde ik vriendschappen op, en vond ik rust in mezelf. En dat alles schrijft David Nicholls op in Je Bent Hier. Ik herkende me in Michael maar ook in Marnie, deelde hun frustratie, en humor en voelde hun behoefte om connectie te zoeken met anderen maar dat je niet zo goed meer weet hoe dat moet.

Ik heb ditmaal een papierenboek gekocht en daar ben ik blij om, dit gaat in de kast en herlees ik nog vaak, van sommige boeken weet je dat. Je Bent Hier gaat ook over hoop. Dat niets verloren is, maar je er wel voor moet werken, en soms heeft het tijd nodig en moet je jezelf ook die tijd gunnen.

Bij een wandeling, gaat het eigenlijk niet om het doel, maar de reis zelf. Dat wat je onderweg ziet, en leert, of voelt. Dat is prachtig beschreven door David Nicholls.

Misschien ken zijn werk van de Netflixserie One Day (of van de film met Anne Hathaway), dan weet je dat Nicholls talent heeft van gewone mensen bijzondere personages te maken. Personages die geen helden zijn, maar mensen zoals jij en ik.

Nu is het uit is heb ik heimwee naar het verhaal, zoals je heimwee kunt hebben na een vakantie. Gelukkig is er dit boek, als een foto, om af en toe weer eens op te pakken. Je Bent Hier is perfect, vijf sterren.