Eigenlijk 3,5 sterren

Het is een bijzonder boek, en dat is het.
Fascinerend zo Nico zegt.
Een soort macraméwerk: losse hoofdstukken, scènes die met allerlei draden aan elkaar zitten. Soms open als bijvoorbeeld hoofdstuk twee waar archibald zijn vriend ontmoet in een café, doorzichtig gemakkelijk te lezen mooi proza. Soms een knoedel van metaforen, betekenissen die met touwtjes aan andere knopen vastzitten. Een rode draad? Of meer? Hoofdstukken die vol zitten met zijn filosofie vind ik stroef om te lezen, hoofdstuk een las ik twee keer.
Ik snap dat sommige lezers die dit boek als eerste van hem lazen gelijk al afknapten op H M. Er zit wat meer 'op-het eerste-gezicht-arrogantie' in dan in andere boeken, je kunt de opeenhoping van eigen filosofie ook zo lezen, als je daar niet van houdt kun je de schrijver gelijk afschrijven.
Ik begrijp lang niet alles, heb nog geen moeite gedaan om alle betekenissen die erin staan uit te zoeken.
Vogels, eieren( = ongepubliceerd proza, met dan de schrijver als vogel? Dode vogels als mislukkingen?). Welke rol heeft zijn zus, die later niet voor niets Jut blijkt t heten?
Leuk vind ik het om te lezen dat H.M. al de thema's gebruikt die later veelvuldig terugkomen als 'de tijd'. Echt Mulisch vind ik dat het eerste en laatste hoofdstuk beide over de uitvoering een poppenkastvoorstelling gaan -> een rond verhaal. En dat hij in het reuzenrad net (indirect door het autootje) ziet dat 'Paultje' (Paulus? richtinggevende brievenschrijver over o.a. wedergeboorte) geboren wordt.

Later, als ik meer snap, denk ik deze recensie aan te passen
Ik las een geleend boek, als ik een tweedehandse versie tegenkom zal ik die kopen om na te kunnen slaan.

(bij mijn recensies staat deze naast de ook driesterrige van Vandeloo, Vind Mulisch een stuk beter :) )