Tekst en Beeld

De tekst is zo rommelig! Aspekten van de relatie tussen illustratie en tekst worden eerst aangekondigd en daarna kort aangestipt. Echte diepgang wordt niet bereikt. De tekst loopt niet, waardoor ik steeds de draad kwijtraak. Er zijn veel tussenzinnen, (soms zelfs tussen haakjes), zijpaadjes en verwijzingen. Het verhaal gaat vooral in het begin van de hak op de tak. Daarbij komt nog dat er veel herhaling is.
Komt dit doordat de afbeeldingen van een tentoonstelling aaneen moeten worden geregen? Wil de schrijfster te veel vertellen in deze krap 100 bladzijden? Is het omdat het een uitgesproken rede is? Dat laatste kan toch ook goed gedaan worden?

Waarom ik toch drie sterren geef is omdat de vele illustraties, die als verduidelijking en illustratie van de tekst dienen zo verscheiden en levendig zijn. Het zijn reproducties van originele illustraties: van grafiek van Doré, verfschetsen van Manet en schilderijen Ivan Bilibin, gemengde technieken van Kaatje Vermeire, de zelf tekenende De St Exépury tot de bekende huidige illustratoren. Natuurlijk ontbreken er nog veel meer dan er in het boekje staan. De aangehaalde boeken geven een feest der herkenning, zoals: verhalen van Poe, Alice in Wonderland, Winnie der Poeh, Pipi Langkous, Bezette stad.

Het grappige van deze tweespalt is dat in dit boek de illustraties belangrijker zijn, meer zeggen dan de tekst. Een idee waar de schrijfster van houdt, zei pleit ervoor dat het belang van illustraties weer gezien gaat worden, zegt dat deze minstens zo belangrijk zijn als de tekst.