De poging van een impressionist

Het is een tijdsBeeld. Een inzicht in het kunstenaarsleven eind 19e eeuw in verander(en)d Parijs. Dat is leuk om te lezen, bijna iedere lezer zal de wereld rond de Seine van een bezoek kennen, Dat Zola net mijn favoriete 'petite île' als woonlocatie koos is fijn. De belangrijke jaarlijkse tentoonstelling, waar de achterhaalde visie van de Académie vernietigend is voor de nieuwe buitenschilders die het licht zagen, doet me pijn, dat mag. Het is mooi dat dit uitgebreid wordt beschreven, vooral omdat de lezer kan meeleven met de hoofdpersoon in zijn proces van zijn deelname.
Het boek gaat ook om mannenvriendschappen, waaronder een met een schrijver.., armoede, herinneringen, hoop, verliefdheid, arbeid een samenhangende veelheid die de schets verlevendigt. Het grootste thema is de man met het talent, zijn toe- en afnemende inspiratie, zijn pogingen en doelloos rondhangen, om te komen tot zijn Meesterwerk. En inderdaad, de actueel blijvende vraag wat zijn poging om iets prachtigs te creëren mag kosten aan tijd, aandacht en geld speelt ook. De gevolgen van zijn keuze - of kán hij niet anders? - worden steeds pijnlijker duidelijk.

Mocht ik het schilderij dat de protagonist zag vanaf de brug in de avond hebben kunnen zien, dan zou ik het vast mooi gevonden hebben. Ik zie het nu ook voor me. De horizon ligt vrij hoog. Met net een schemerige lantaarn en stukje brug als onopvallende silhouetten, voor de diepte, vooraan. Water met golfjes in veelkleurige blauw- groengrijze, gele en lichttoetsen met de wijkende kades aan weerszijden op het voorplan en in het middenvlak het uitzicht op een volgende brug en de punt van het eiland met warm licht op de eerste gebouwen. Het achterplan vager, wat donkerder met de Notre-Dame.