Alles verslijt

Alles verslijt, of het zoeken naar waarom en de spiegel.
Appeltaart met ijs.

Het tweede deel vond ik boeiender dan het eerste, de lezer heeft die informatie wel nodig. Misschien de volgende keer het begin iets korter?
Per situatie wordt iets echt benoemd hoe het eruit zag, om de lezer te laten zien wat schrijver zag. Het doet ertoe dat de hoteleigenaresse blauw met roze oogschaduw op heeft. Maar of de envelop nu perse langwerpig moest zijn. In het boek is het ook bij gedrag, voor mij was het net wat te veel, te netjes, precies, als precies passende luciferhoutjes in een gefröbelde pannenonderzetter. Ook jaren '70 ;) .

Het neurotische tellen met lijntjes blijft het hele boek. Het beeld op de omslag herkende ik niet totdat de badkamerwand benoemd werd. het leek eerder lichtbruin geruite stof. (de sfeer die in het hotel terugkomt...). de tegeltjes in een ruimte zonder daglicht met lamplicht beschenen.

Het blijft in het midden of het verblijf in Portugal slaagt, het gaat echt om het contact zoeken.
Die morsige wegrestaurants en hotels, staan die ook voor de kwaliteit van de relaties? En het betere, laatste hotel voor eindelijk wat antwoorden van de vader? Ook weer niet geheel volmaakt door kamergenoten, die wel weer heel duidelijk vrouwengekheid van Leo weergeven.
Het Vader zo Zoon, is het onvermijdelijk? Is dit een naturalistisch trekje in deze realistische roman?

Knap:
- Jongleren met de flashbacks. Ik wist steeds gelijk waar het zat, door woorden in de eerste zinnen en springen tussen tegenwoordige en verleden tijd?
- Het volhouden van maar twee thema's, (of een met subthema).
1. Waarom is mijn vader nooit in mij geïnterresserd? 2.Vijfjarenplanman/vrouwrelaties . Of is dat alleen om gelijkenis tussen twee mannen weer te geven?
- Hints als: 'Over vijf dagen moet ik in Porto zijn dat is nog belangrijker dan Coïmbra' blz 17
- Een boek schrijven, ik doe het je voorlopig niet na!
Leuk voor Hagenaars: de benoemde plekjes die het verhaal nog realistischer maken.
'Slaapwarm' is een mooi woord!

Heel lang deed het boek me niet zoveel, ik was niet geïnteresseerd of de vader antwoord zou geven, of er contact zou komen. tot: "Leo, je stelt nooit een vraag aan mij, hoe het mij vergaat." Oeps. Tjsa. ik besefte het niet in het boek, zeker té vanzelfsprekend dat het zo is? Laat ik dit zeggen: je ouders hoeven niet gescheiden te zijn om dit zo mee te maken. Oké, ik geef toe, een ouder doet dan nog wel dingen samen met jou.

De titel, daar ben ik nog niet helemaal uit, wat is 2e laag naast de letterlijke? Jouw eigen bagage waardoor je handelt en denkt zoals je doet? Het DNA/ voorbeeld van Leo? - De bagage in het oude busje bevat veel oude schijnbaar nutteloze dingen. De fiets is zelfs incompleet en ligt bovenop. Het zijn veelal herinneringen, die draag je mee. Die vertelt Victor ons.
Epigraaf: Vertrouw (op) niemand (om) uw vragen te beantwoorden. - Reken er niet op dat je antwoorden krijgt? Dat kan de lezer dan ook maar niet verwachten?
In proloog: De dode duif: à la dode mus? Nee. nog even een puzzel. Iets wat mooi begint krijgt na verloop van barsten, vergaat. (Het busje, de kano en meer, relaties). De duif, haar schoonheid is nog te zien, maar doet er spoedig niet meer toe. Zo gezien is mijn waardering **** .

De dag loopt ten einde, donkerroze en paarsroze strepen kleuren de hemel. De ene rookwolk na de andere vult de cabine.
(laatste zin)

Dingetjes (mosterd na de maaltijd).
Ik snapte niet waar dat kamertje was waar ze overnachtten bij het huis opruimen, ik las aanwijzingen voor bij vader en voor bij Viktor en Marjolein.
Heb je overwogen om het woord Incobroek/, paper pant te gebruiken i.p.v. luier?
Moesten die gipsen maria-beeldjes nu echt de prullenbak in?
En de naam Marjolein kan afleiding van Maria zijn. Marjolein gaat niet mee, heeft afgedaan.
(voor compleetheid Valerie betekent 'sterk zijn, gezond zijn, invloed hebben'. Leo is leeuw, Mathilde: 'machtige strijdster.'