Wat is waar?

Stel, je wordt ‘s morgens wakker en je ontdekt dat niet alleen je nieuwbakken vrouw maar de halve mensheid is verdwenen.
Het overkomt Tomas Boom, de hoofdpersoon in Gebied19.
We volgen zijn zoektocht naar zijn geliefden en gaandeweg kom je er als lezer beetje bij beetje achter wat er precies gebeurd is.

Maar…. is dat ook werkelijk gebeurd? Of zit het toch anders in elkaar? Het zijn vragen die je je als lezer vrijwel het gehele boek kunt blijven afvragen. En wanneer het boek wordt dichtgeklapt blijft een prangende vraag over: is dat ook de bedoeling van de auteur geweest? Om de lezer zo in verwarring achter te laten?

Verder in gaan op hoe het verhaal verloopt, zou te veel verklappen voor iedereen die het boek nog wil lezen. En dat is dan weer een sterk kant van deze roman. Je wilt het verhaal graag uitlezen en dat is nauwelijks een probleem. Gerritsen schreef een vlot boek in heldere taal met veel dialogen.

Esther Gerritsen won met Gebied19 de Boekenbon prijs. Dat kan ik begrijpen waar het haar stijl betreft want schrijven kan ze zeker en het boek leest vlot weg.
Minder gecharmeerd ben ik van de inhoud. Het boek verdient nauwelijks het predicaat ScienceFiction. Weliswaar wordt een toekomstbeeld geschetst op een manier die past in het genre sciencefiction, maar de gebeurtenissen zijn op zoveel plekken in het verhaal zo vaag en ongeloofwaardig dat dit de lezer ook kan gaan tegenstaan.

Daarentegen weet Gerritsen toch de aandacht van de lezer te houden, omdat je tijdens het lezen jezelf vragen gaat stellen: Zou het allemaal kunnen en wat is waar?

De aankondiging dat er wellicht een tweede deel verschijnt, geeft enige hoop aan de lezer dat wellicht daar meer duidelijkheid in wordt gegeven.

Drie sterren zijn eigenlijk te weinig voor het schrijftalent van Gerritsen maar misschien meer dan voldoende voor de inhoud van deze roman.