Schitterende, gelaagde roman

Ongelooflijk mooie, onderhoudende en monumentale roman, waarin de hoofdpersoon terugkijkt op zijn stukgelopen liefde met de kunsthistorica Clio, gebruikmakend van prachtige volzinnen die het stuk voor stuk waard zijn om in te lijsten, dit alles tegen de achtergrond van een buitengewoon veranderend Europa. Een Europa dat langzaam maar zeker in beslag lijkt te worden genomen door het extreem toenemende toerisme in alle vormen die er bestaan, waarbij aangetekend dat de auteur hierbij ook de vluchtelingenkwestie aanstipt. Daarnaast veel aandacht voor het hotel an sich, de mensen die er werken (een piccolo met migratieachtergrond, vaste gasten en een manager die majordomus wordt genoemd) en de teloorgang cq vergane glorie afgezet tegen de nieuwe en moderne (Chinese) tijd in de persoon van een kersverse nieuwe eigenaar die, niet gehinderd door enig historisch besef, de laatste authentieke inboedel inruilt voor vrolijke vazen met plastic bloemen. Alsof dat allemaal nog niet genoeg is, volgt er ook nog een verhaallijn over een onontdekt schilderij van Caravaggio. Wat begint als tussendoortje of zoethoudertje in hun relatie, blijkt uit te monden in een meeslepend en ingewikkeld stuk detectivewerk die zijn terechte plaats opeist in de roman.
Ilja Pfeiffer heeft met Grand Hotel Europa een schitterende, gelaagde roman geschreven die je koortsachtig en hebberig tot je neemt. Je kunt niet anders.