Roman van het jaar 2026!

Dit is niet het soort boek wat ik meestal lees, maar toen LS mij uitnodigde voor de bijzonder leesclub waarbij wij de auteur konden ontmoeten, en ze dit verhaal al tot de roman van 2026 hebben benoemd, was ik na het lezen van de blurb toch overtuigd!

En ik kan je vertellen ik was zeker niet teleurgesteld, wat een prachtig verhaal is dit! Er zitten prachtige zinnen in zoals: "We denken dat we weten wie we zijn en dat we elke dag als min of meer dezelfde persoon wakker zullen worden. Maar net als stenen verweerd raken, worden wij onophoudelijk gevormd door de tijd en ervaringen, tot we deze wereld uiteindelijk verlaten met geen enkele cel die we bij onze geboorte hadden."

We volgen de familie MacBride die in West-Australië wonen op een schapenboerderij in de vorige eeuw. Na een ongeluk die de familie uit elkaar scheurt, en waarbij alleen Matthew het overleefd en zijn vader en 2 broers niet. Matthew heeft ook schade aan zijn geheugen opgelopen en kan zich niet meer alles herinneren van vroeger. Samen met zijn zus en moeder blijft hij op de boerderij wonen.

Ondanks dat het een afgelegen boerderij is komen er vaak genoeg ook andere mensen langs, zoals de kangoeroe jager, de postbode, en andere mensen uit het dorp. Ook komt er op een gegeven moment een mining crew langs om te graven naar mineralen.

Het is prachtig hoe M.L. Stedman al deze karakters levensecht laat aanvoelen. Alle karakters hebben hun eigen worstelingen met het verleden, heden en de onzekere toekomst. Er komen veel geheimen en vergetingen aanbod. Aan het einde knoopt ze alle losse eindjes op een bijzondere wijze weer aan elkaar vast.

Een verhaal over een familiedrama met trauma's, tragedie, verdriet, en geheimen als uitkomst. Maar toch ook hoop op een betere toekomst. En de belangrijkste vraag: Is een geheim (die meerdere levens kan verwoesten) bewaren, soms toch beter, dan wanneer het uitkomt?