Je kan niet altijd afscheid nemen

Dit boek vertelt het bijzondere verhaal van Auschwitz overlevende Lale, die in 1942 gedeporteerd wordt en doet wat hij kan om te overleven.
Hij wordt tatoeëerder en vele gevangenen hebben hun nummer aan Lale te danken.

Doordat hij door zijn werk in een betere positie verkeerd, zoals recht op meer rantsoen, weer hij een ruilhandeltje op te zetten en probeert de mensen om hem heen wat extra toe te stoppen.
Als hij Gita treft, wordt hij op slag verliefd en hij probeert zijn minime macht uit te oefenen om haar te laten overleven.

Het verhaal is vlot geschreven, je vliegt door het verhaal heen.
Je hoopt dat iedereen die Lale in bescherming probeert te nemen het redt, maar je weet dat dat niet altijd kan. Het sluiten van vriendschappen is gevaarlijk want je kan niet altijd afscheid nemen.

En toch komen de emoties niet altijd even goed over. Het voelt wat vlak.
In een van de nawoorden wordt ook vermeld dat Lale moeite had met het tonen van emotie door alles wat hij meegemaakt heeft, en mogelijk is dat ook om die reden in het boek verwerkt.

Auschwitz Memorial Research Center heeft ook aangeven dat niet alles geheel overheen komt met de gegevens, en dat het verhaal wat vrijheden heeft verwerkt.

Het kan dus niet helemaal als biografie worden gezien, toch schetst het wel een beeld van de verschrikkingen in Auschwitz.