Nesta, de boze zus van de drie Archeron zusters

Vanaf het begin van ACOTAR serie creëerde ik een haat/liefdesrelatie met bepaalde personages. En daar was Nesta, de hoofdpersonage en de zus van Feyre Acheron, één van. Soms dacht ik dat ze van één of ander melkboer kwam omdat haar karakter wel heel verschillend is als dat van haar beide zussen.

Maar daar bracht de komst van het Hof van Zilveren Vlammen verandering in. De 648 durende pagina’s laat ons in het hoofd kruipen van Nesta en Cassian. Hoewel het een dik boek is, verslond je één voor één de pagina’s en wordt je tussen haat en liefde getrokken. Ik prijs de vertalers van de reeks op mijn beide knieën want ze hebben opnieuw zeer mooi werk geleverd. Zelf de intense en intiemste scenes wisten ze aantrekkelijk te maken. Als je rode oortjes kreeg in de voorbij gaande delen van Sarah J. Maas, dan weet je niet waar heen kruipen bij dit deel.
Maas is weder in geslaagd om een ijzersterke karakter neer te zetten en bepaalde contexten in haar verhaal na te laten voor haar lezers. Zelfs iets wat naar de feministe kant, en dat vind ik op dagen van vandaag dat dat niet onuitgesproken mag blijven. In een weerschommeling tussen haat en liefde dat ik voelde voor Nesta, kon ik het verhaal sluiten met een goed gevoel. Ik ben haar weten te appreciëren en ben haar gaan begrijpen.

Het is een verfrissend nieuwe blik op de serie en om deze aan Nesta, de boze zus van de drie Archeron zusters, te spenderen was een mooie zet van Sarah. Desondanks vond ik het hier en daar wel voorspellend. Echter de eerste keer dat ik dit meemaak, maar misschien is dit te wijten aan het feit dat je omenduur een band creëer en je de personages zodanig goed kent dat je mee bent in het denk of ondernemingswijze.

Kortom, Hof van Zilveren Vlammen was een mooi, verfrissend, aansluitend boek uit de serie. En kan niet wachten om daar een nieuw deel over te lezen, want het lijkt me dat nog niet alles is uitgeklaard.