Fijne feelgood

Van A.W Bruna heb ik ‘Winter in het Kattencafé’ mogen ontvangen.

Molly heeft een heerlijk leventje in het kattencafé van Debbie. Ze heeft haar kittens, Debbie die haar alle liefde geeft en de klanten zijn dol op haar. Het café loopt ontzettend goed en Jasper, de vader van de kittens, komt regelmatig binnen in het kattencafé als de gasten weg zijn. Alles lijkt perfect te gaan. Totdat de zus van Debbie opeens voor de deur staat. En Linda komt niet alleen. De katten zijn flink van kaart van de keffende hond Beau. En om het nog erger te maken, Linda blijft een tijdje bij ze wonen. Molly zit dit niet zitten en al helemaal niet met Beau, die de katten continue opjaagt. Totdat Purdy, één van de kittens van Molly, flink uithaalt naar Beau en laat weten dat het niet oké is dat de hond hier blijft. Van een keffende hond veranderd Beau in een hond die bang wordt van de katten.

Maar dat is niet alles. Zonder te overleggen met Debbie komt Linda op een dag aanzetten met een Siamese kat, genaamd Ming. Ze is er van overtuigd dat de klanten Ming helemaal geweldig gaan vinden. En ongelijk had ze zeker niet. De klanten zijn dol op Ming. Molly is flink van streek als Debbie besluit om Ming te houden. Linda begint zich steeds meer te bemoeien met het café en dingen te bedenken, zonder dit te overleggen met Debbie. Al snel begint Debbie zich hier aan te ergeren, maar ze durft het niet uit te spreken tegenover Linda. En als het nog niet erger kon, verdwijnt Eddie, de zoon van Molly, ook nog spoorloos. Molly veranderd in een boze en chagrijnige kat en iedereen kan maar beter uit haar buurt blijven. Wat is er met Eddie gebeurd? En hoelang blijft Linda daadwerkelijk bij Debbie logeren?

Omdat het perspectief vanuit Molly wordt verteld, zou je denken dat het een tijdje duurt voordat je de andere personages beter leert kennen. Maar dit valt enorm mee. Al snel leer je Linda kennen en de gevoelens van Debbie worden ook duidelijk omschreven. Linda is een personage waar je je flink aan kunt ergeren door de dingen die ze doet.

Het enige nadeel vind ik het einde. In het eerste deel verteld Debbie dat ze nog niet klaar is voor een relatie. In dit deel is het een beetje onduidelijk hoe het precies zit. Vandaar dat het gene wat tussen Debbie en John gebeurd vrij onverwachts komt. Ondanks dat, heb ik genoten van dit boek!

De schrijfstijl is eenvoudig en vlot te lezen. Het boek had ik vrij snel uit. Net zoals het eerste deel is Winter in het kattencafé een ontzettend fijne feelgood. Als kattenliefhebber is dit gewoon hét perfecte feelgood boek. Ik raad je daarom ook zeker aan om Molly & het kattencafé te lezen, mocht je deze nog niet hebben gelezen.