De man van rook

Ik vind het moeilijk om mijn mening over dit boek precies op papier te zetten. Dit komt doordat ik gemengde gevoelens heb. Ik ben (nog) niet zo’n fervent adult fantasy lezer, dus moet sowieso wat wennen aan het soort verhaal. Ik heb een maand over dit boek gedaan, dat is voor mijn doen echt heel erg lang. Of ik het een slecht verhaal vond? Nee dat niet, maar het duurde sowieso al erg lang voor ik echt in het verhaal zat. Veel personages, sprongen in tijd, woorden die ik niet kende (zoals een litch = een soort zombie), maar ook een vrij ingewikkelde verhaallijn. Daarbij speelde het verhaal zich rond 1882 af, dus een totaal andere wereld dan we nu kennen. Ook dit vond ik even wennen. Eenmaal in het verhaal, raakte ik wel erg betrokken bij de personages, vooral bij de jonge talenten Charlie, Marlowe, Komako, Ribs en Oskar. Ontzettend boeiende personages die veel meegemaakt hebben en waarover we eigenlijk nog te weinig te weten zijn gekomen. Onschuldige kinderen die door hun talenten worden buitengesloten en nergens terecht konden, totdat ze in Cairndale terechtkomen onder de hoede van dokter Berghast. Een man waar ik al snel de kriebels van kreeg. Waar het eerste deel vrij rustig is, is het laatste deel vol actie, geweld, bloed enzovoorts. Door de beschrijvende stijl van Miro zie je het voor je, maar dit remt in het eerste deel ook wel een beetje af. Het laatste deel maakt dit dan juist weer helemaal goed, zorgt ervoor dat je door wil lezen omdat je wil weten hoe het af gaat lopen. De ontknoping is niet heel verrassend en nog erg open. Veel ruimte voor de vervolgdelen.

Kortom, gemengde gevoelens. De personages vond ik leuk, bijzonder en verrassend. Het verhaal vond ik in eerste instantie wat taai, maar later toch ook wel interessant.

De man van rook krijgt van mij 3,5 ster. Een trilogie met potentie, ik denk dat ik het volgende deel ook nog wel wil proberen.

Amanda