Oppassen voor herhaling

We hebben even moeten wachten op een nieuw deel in de Erika Foster-serie, maar hier is dan Fatale waarheid. En zoals we gewend zijn, leest dit deel weer lekker weg.

Erika Foster heeft een eigen huisje gekocht waar nog het nodige aan moet gebeuren. Tijdens een avondwandeling in de buurt hoort ze iemand gillen. Het is Tess Clarke die zojuist het levenloze lichaam van haar zus heeft gevonden. Ze is bruut vermoord. Het slachtoffer was een actrice met een eigen podcast over true crime.

Erika en haar team worden op de zaak gezet maar het is lastig te achterhalen wat er gebeurd is. Het lijkt wel alsof de moordenaar alle sporen gewist heeft. Dan blijkt dat het niet om Vicky gaat, maar om een buurvrouw uit hetzelfde appartementencomplex en wordt de zaak alleen maar verwarrender. Nu zitten ze met een moord én een vermissing.

Robert Bryndza schrijft zijn boeken zoals ik ze wil lezen, als een whodunnit. Lekker meepuzzelen wie het gedaan heeft en als de schrijver het goed doet, zit ik er natuurlijk faliekant naast. De korte hoofdstukken maken dat je eigenlijk wel wilt doorlezen. “Nou nog eentje dan!”

De verdieping van de karakters van de hoofdpersonen is in Fatale waarheid minimaal. In het leven van Erika verandert wel een en ander qua verhuizing en we zien wellicht iets opbloeien, maar over de andere teamleden lezen we eigenlijk niets. En dat is jammer, want verdieping van karakters is voor mij nu net wat het lezen van een serie aantrekkelijk maakt. Dat je ze steeds beter leert kennen.

Het enige waar Bryndza wel voor moet waken, is dat hij niet steeds hetzelfde melodietje afspeelt in zijn boeken. Het verloop van het plot is niet heel origineel meer. Ondanks dat het verhaal echt wel weer anders is, hebben we het soort climax al wel eens gezien.

Spanning: 4
Plot: 4
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 3
Psychologie: 4

Ik geef Fatale waarheid 4 sterren.

Leontine